Reisverslag Bolivia #8: De wetlands van Bolivia

Nadat we de vorige dag zijn teruggekeerd in Rurrenabaque, bevestigen we bij Mashaquipe onze volgende tour voor de volgende twee dagen. Na de jungle zullen we ook de Pampas bezoeken, de wetlands van Bolivia. Nadat we voor onze tour hebben betaald en de bevestiging krijgen dat we de volgende dag om 9.00 zullen worden opgehaald, gaan we in het centrum van Rurrenabaque een biertje drinken. Er zijn enkele gezellige café’s te bezoeken in dit stadje, maar de meeste gaan pas in de loop van de avond open. Na twee biertjes krijgen we honger en lopen we naar Pizzeria La Bella Italia. Hier kunnen we zelf de ingrediënten en de maat van onze pizza’s opgeven. En eerlijk is eerlijk, het is één van de allerbeste pizza’s die ik ooit op heb!

De volgende dag worden we iets na 9.00 door een busje van Mashaquipe opgepikt. Ons staat een rit van ruim 2,5 uur te wachten naar de ingang van het Santa Rosa Park. Zodra we Rurrenabaque verlaten rijden we over stoffige, hobbelige wegen en zien we het landschap veranderen. Onderweg maken we een stop en zien we een luiaard in de boom hangen.

Wanneer we bij de ingang van het park zijn gaan we per boot verder. Het bootje brengt ons naar onze ecolodge, welke op een klein kwartier varen ligt. Langs de oevers zien we al meer dieren dan tijdens onze hikes in de jungle de afgelopen dagen. We kijken elkaar aan en hebben al spijt dat we hier maar twee dagen zullen verblijven.

Bij Mashaquipe Ecolodge meert het bootje aan en maken we kennis met onze gids voor de komende dagen. Zijn naam is Luis, een klein mannetje die Engels heeft geleerd door veel om te gaan met toeristen. Hij laat ons de hutjes zien waar we zullen overnachten. Een ruime kamer, met een badkamertje en een tweepersoonsbed met een muskietennet.

We worden direct uitgenodigd voor lunch. Een flink bord met rijst, kip en groentes. Tijdens het eten bespreken we met Luis wat we de komende dagen willen doen. We geven aan dat we zo veel mogelijk dieren willen zien en zullen in de middag een eerste boottocht maken en de zon onder zien gaan. De volgende dag zullen we vroeg opstaan om weer het water op te gaan en de dieren wakker te zien worden. Omdat Luis nog zijn vorige groep moet wegbrengen hebben we we nog even tijd om te relaxen. Ik pak een stoel en ga bij het water zitten om de dieren te observeren. Er vliegen heel wat vogels voorbij waaronder reigers, ijsvogels, aalscholvers en roofvogels.

In de verte zie ik opeens enkele de roze rivierdolfijnen omhoog komen. Deze soort, herkenbaar aan hun lange spitse snuit en roze kleur, komt in de rivieren van de Amazone voor. Wanneer het regenseizoen is, kun je er honderden zien en zelfs met ze zwemmen. In de periode dat wij er zijn staat de rivier laag, zijn er veel kaaimannen rondom en in het water en zijn er stukken minder dolfijnen te spotten. Ik ga er samen met Noreen eens goed voor zitten en wacht af tot ze dichterbij komen. Door het troebele water kun je niet inschatten waar ze zich bevinden en het maken van een goede foto is een uitdaging. Van de ruim 500 foto’s die we maken zit er gelukkig één lucky shot tussen.

Luis is inmiddels terug en we maken ons op voor onze eerste boottocht. Met een bootje varen we rustig over de rivier. Waar we ook kijken, overal zijn dieren. Er zijn inderdaad enorm veel kaaimannen op de oevers en in het water. In dit water wil je absoluut niet zwemmen of pootje baden. Sommige van de kaaimannen zijn extreem groot. Ze zijn ruim 2 tot 3 meter groot. Deze worden black caymans genoemd.

In de bomen zien we ook vele groepjes hoatzins. Deze vogel wordt ook wel de stinkvogel genoemd. Door hun vegetatie scheiden ze een bepaalde geur of die behoorlijk stinkt. Hierdoor zijn ze geen interessante prooi voor de roofdieren en hebben ze ook niet echt vijanden. De vogels komen wat klunzig over en reageren wat gestresst zodra we te dichtbij komen, maar het zijn zeker mooie vogels.

We waren er even bang voor dat we geen capibara’s zouden zien tijdens onze vakantie, maar hier zijn ze volop te zien. In grote groepen zien we ze langs de oevers zitten. Deze dieren zijn de grootste knaagdieren ter wereld. Hoewel de kaaimannen een vijand van ze zijn, zien we ze vaak samen.

Op diverse boomstronken in het water, liggen groepjes schildpadden te chillen.

Verder zien we vooral vogels. Veel vogels. Naast de hoatzins zien we ook caracara’s, glansvogels, grote ani, chachalaca, verschillende reigers en roofvogels tijdens de vaartocht.

Wanneer de zon ondergaat, gaan we aan land en maken we een kleine wandeling. Hier zoeken we een mooie plek om de zon onder te zien gaan. Onderweg komen we enkele capibara’s tegen die onder luid protest wegvluchten. Terwijl wij naar de zonsondergang kijken, staren de koeien naar ons. Normaal gesproken kun je hier ook anaconda’s zien, maar helaas is het daar nu het seizoen nog niet voor.

De zon is onder en we keren terug naar ons bootje. Ineens spot Thijs in een boom een oehoe. Goed gespot, want het beestje zit goed gecamoufleerd. Luis noemt het dier een catowl, tot onze hilariteit. Een catowl bestaat immers niet.

De volgende ochtend staan we 4.30 op. We hebben gisteren besloten een vroege tocht de maken zodat we de dieren rondom het meer wakker kunnen zien worden. We vertrekken om 5 uur in de ochtend. Het is nog pikkedonker en met onze zaklampen schijnen we heen en weer. Opvallend veel oogjes lichten op. Nogmaals wordt ons duidelijk hoeveel kaaimannen hier leven.

Langzaam wordt het weer licht en Luis neemt ons weer mee aan land. Hier zoeken we een een mooie spot uit om de zon op te zien komen.

Wanneer we weer op het water zijn, zien we weer veel capibara’s, kaaimannen en hoatzins tijdens onze tocht. Het zijn veelal dezelfde dieren die we gisteren ook al hadden gezien.

Gelukkig zien we ook nog vogelsoorten die we nog niet hebben gespot zoals de Ibis. En hoog in een boom zien we een Jaribou in een nest staan. Deze vogels zijn echt mega groot! Ondanks de afstand kun je zien dat deze vogels bijna even groot zijn als wij zelf.

In de Pampas komen ook drie soorten apen voor: brulapen, kapucijnapen en doodshoofdaapjes. De eerste soort die we zien zijn de brulapen. Door hun karakteriserend gebrul spotten we ze al snel, maar zodra ze ons zien vluchten ze naar een andere boom. Gelukkig blijven enkele ons even aanstaren zodat we ze goed kunnen zien.

De kapucijnaapjes zijn schuwer. Heel even zien we er één in de top van de bomen, maar al vrij snel verdwijnt het aapje de bosjes in.

We hebben geluk, want we zien ook de derde apensoort. De kleine doodshoofdaapjes zijn behoorlijk nieuwsgierig en komen via de laaghangende takken zo dicht bij ons bootje dat we ze nauwelijks kunnen fotograferen. Wat een leuke beestjes zijn het.

Nadat we de aapjes hebben gespot is het tijd om te ontbijten. We gaan weer aan land en Luis bereidt een ontbijt voor ons. Broodjes met jam, avocado, ei en meloen. Al het eten komt van zijn community af en daar is hij maar al te trots op. En ook belangrijk; het niet afbreekbare afval verzamelt hij netjes en neemt hij weer mee.

We varen langzaam terug naar de ecolodge en pakken onze spullen in. Tijd om nog even te chillen in de hangmatten. We concluderen dat twee dagen Pampas voldoende is. We hebben veelal dezelfde dieren gezien en het gebied varieert niet heel veel van elkaar. Na de lunch gaan we met een bootje terug naar Santa Rosa waar we weer worden opgepikt om terug naar Rurrenabaque te gaan.

Onze reis zit er bijna op. We zullen na deze avond terug naar Santa Cruz vliegen. Dan hebben we nog 2 dagen in Bolivia. Wat we tijdens deze twee dagen nog doen, kun je in het volgende artikel lezen. Daarin kun je ook lezen dat er in Nederland een onaangename verassing op me wacht.