Sanatorio Durán

Zeven kilometer ten zuiden van Cartago is het Sanatorio Durán gelegen. Het gebouw werd in 1918 opgericht door de arts en politicus Carlos Dúran Cartin. Het was een ziekenhuis waar patiënten werden behandeld tegen tuberculose, ook wel bekend als de witte pest.

Omdat er in Costa Rica en Centraal Amerika nauwelijks goede faciliteiten waren voor tuberculose werd op verzoek van Dr. Durán het Sanatorium Durán gebouwd. Er werd gekozen om het ziekenhuis te bouwen op een hoogte van ruim 2,2 kilometer nabij Cartago. Volgende aanbevelingen van de arts zou de hoogte, de winden, vochtigheid, temperatuur en de hoeveelheid zon de patiënten goed doen. Ook de afgelegen locatie en het isolement waren goed, voor deze besmettelijke ziekte. Men begon met de bouw in 1915 en de bouw van de eerste fase werd in 1918 voltooid. In hoogtijdagen had het ziekenhuis ruim 300 bedden beschikbaar, met speciale afdelingen voor mannen, vrouwen en kinderen.

Nadat tuberculose steeds beter te behandelen was en andere ziekenhuizen in Costa Rica deze besmettelijke ziekte kon behandelen, sloot het Sanatorim Durán in 1963 haar deuren. Sindsdien werd het complex niet meer gebruikt. Vanwege de historische en architectonische waarde is het complex echter nooit vernietigd en opengesteld voor toeristen. In 2010 is het complex Nationaal Erfgoed, ondanks de verwaarlozing.

Er zijn mythes over paranormale activiteiten in het Sanatorium Durán. Ten tijde dat het complex nog diende als ziekenhuis zagen patiënten de geest van een kloosterzuster verschijnen die hen wilde genezen. Ook werden de geesten van een non en een meisje gezien. Ook vrij recent zijn er onverklaarbare gebeurtenissen waargenomen; er zijn geluiden van nonnen waargenomen en ook schaduwen van mensen in de kleine kamers.

Het complex dient ook als toneel voor de film El Sanatorio, een horror uit 2010.