Dagtrip vanuit Ushuaia: Pinguïns spotten op Isla Martillo

Je kunt op verschillende plekken excursies boeken in Ushuaia. Rondom het Plaza Cívica vind je meerdere kleine houten hutjes waar enkele organisaties hun tours aanbieden. Één hiervan is PiraTour. Ze zijn niet goedkoop, maar zijn wel de enige organisatie die tours naar Isla Martillo aanbieden waarbij je als bezoeker het eiland op mag en waarbij je dus de pinguïns van dichtbij kunt bewonderen. Aangezien ik tijdens mijn reis al magelhaenpinguïns had gezien op Isla Magdalena en de koningspinguïn had gespot bij Parque Pinguïno Rey, twijfelde ik nog even of ik deze tour ook nog wilde doen. Omdat de kans aanwezig was om een derde pinguïnsoort te zien en we nog over het Beagle Kanaal zouden varen, leek het me een goed idee om toch €125 te betalen voor deze trip.

De volgende dag wordt iedereen om 7.00 verwacht op de parkeerplaats bij Plaza Cívica waar we de bus op zullen stappen. Met 36 personen is het een flinke groep. Gelukkig krijgen we in de bus te horen dat deze groep gehalveerd zal omdat er maar 20 man tegelijk op het eiland mogen zijn. Verder krijgen we onderweg naar Estancia Harberton uitleg over de geschiedenis van het deel van Vuurland, Estancia Harberton en de regels waar we ons aan moeten houden bij de pinguïns.

Voordat we Estancia Harberton bereiken maken we nog even een korte stop bij de vergroeide bomen. Wanneer je in Tierra del Fuego bent, moet je er rekening mee houden dat het waait. Die wind kan soms behoorlijk heftig zijn. Het is dan ook niet geheel gek dat er maar weinig vegetatie groeit. De bomen die in deze omstandigheden wel weten te overleven zijn door de wind compleet vergroeid. Ze staan zowat in een hoek van 90 graden en dit ziet er behoorlijk uniek uit. Op verschillende wijnlabels worden de silhouetten van deze vergroeide bomen afgebeeld.

De wind op Tierra del Fuego is behoorlijk heftig. Door die enorme wind zijn sommige bomen zelfs compleet vergroeid.

Aangekomen bij Estancia Harberton wordt de groep gesplitst. De ene helft gaat met een bootje naar Isla Martillo, de andere helft bezoekt allereerst Estancia Harberton.

De geschiedenis van Estancia Harberton is interessant en gaat terug naar de 19e eeuw. Thomas Bridges was op missie om de inheemse bevolking te bekeren. Hij kocht in 1886 een stuk grond in het Tierra del Fuego en vestigde zich hier met zijn familie. Hiermee waren ze de eerste blanke Europeanen die zich vestigden in dit afgelegen gebied. De boerderij die Thomas bouwde staat er vandaag de dag nog altijd. Nazaten van de familie wonen en werken hier nog altijd en hebben een museum ingericht.

Het museum vertelt over het leven van de familie, maar ook over de plek zelf. Er wordt al jaren biologisch onderzoek gedaan naar alles wat in de zee leeft. Zo kun je in het museum allerlei skeletten van dieren bewonderen die ooit zijn aangespoeld rondom de boerderij. Van pinguïns tot zeeleeuwen en zelfs enorme walvissen. Een enthousiaste vrijwilliger leidt ons rond en vertelt meer over de dieren en hun onderzoek. Terwijl de meeste mensen van onze groep al snel het museum verlaten, vind ik deze rondleiding echt interessant. De vrijwilliger doet echt haar best en laat ons zelfs zien hoe een onderzoek werkt. Eigenlijk is een uur te kort om het gehele museum te bekijken en om de verhalen aan te horen. Ongelooflijk wat voor enorme dieren hier in het water leven.

Het is tijd om met een bootje naar Isla Martillo te varen. Met een klein bootje varen we over het Beagle Kanaal en binnen een kwartier zijn we al op het eiland. We krijgen een uur op het eiland, maar moeten altijd in de buurt van onze gidsen blijven.

Op Isla Martillo zien we drie verschillende pinguïnsoorten. De ezelspinguïn, koningspinguïn en magelhaenpinguïn.

Ezelspinguïn

De eerste pinguïns die we zien zijn de ezelspinguïns. Ze zijn herkenbaar aan de witte vlek op hun kop, de roodoranje snavel en lichtoranje poten. Ezelpinguïns zijn na de keizer- en koningspinguïn de derde grootste pinguïnsoort op aarde. Deze pinguïns zijn de enige pinguïnsoort die in aantallen toenemen op het Antarctisch Schiereiland. De ezelspinguïn bouwt zijn nest op het strand of tussen de graspollen. Wanneer ze op zoek gaan naar voedsel kunnen ze soms wel 450 duiken per dag maken. Ze kunnen zo’n 200 meter diep zwemmen en 7 minuten onder water blijven.

Koningspinguïn

Tussen een grote groep ezelspinguïns zien we twee koningspinguïns. Het zijn nog relatief jonge pinguïns want ze hebben nog een flinke donsvacht op hun rug. Eerder op de reis zag ik deze pinguïns ook al bij Parque Pinguïno Rey op het Chileense gedeelte van Tierra del Fuego. We mogen van geluk spreken dat we de koningspinguïn hier zien, want ze zijn er lang niet altijd. Deze pinguïnsoort is een slag kleiner dan de keizerspinguïn en zijn te herkennen aan de oranje vlek in de hals. Door het stijgende watertemperatuur heeft deze pinguïnsoort het momenteel extreem lastig. Een extra reden om dus even te genieten dat we hier toch weer twee exemplaren zien.

Magelhaenpinguïn

De derde pinguïnsoort die we op Isla Martillo zien is de magelhaenpinguïn. Deze pinguïnsoort kan zo’n 60 tot 70 centimeter groot worden en hebben een zwarte rug, witte buik en tussen hun kop en borst een zwarte band. Op Isla Magdalena maakte ik eerder tijdens deze reis al kennis met deze vrolijke pinguïns.

Op Isla Martillo gaat je aandacht eigenlijk voornamelijk uit naar de pinguïns, maar toch kun je hier ook nog andere vogels zien zoals de Magelhaengans en verschillende meeuwen. Skua’s, ook wel bekend als de Grote Jager, bevinden zich tussen de pinguïns. Deze vogels zijn berucht voor het opjagen van andere vogels om hun voedsel te stelen. Daarnaast stelen ze ook de pinguïn eieren.

Het is tijd om afscheid te nemen van de pinguïns en Estancia Harberton. We stappen op een catamaran en varen via het Beaglekanaal terug naar Ushuaia. Het Beaglekanaal werd in 1835 ontdekt door Darwin en is ongeveer 250 kilometer lang. Tijdens een boottocht op deze waterstraat vaar je langs kleine eilandjes en heb je zicht op de gekleurde houten huisjes en de besneeuwde bergtoppen van de Andes.

Via het Beaglekanaal varen we terug naar Ushuaia. Vanaf de boor kun je genieten van het prachtige landschap en zie je nog veel vogels en dieren, waaronder zeeleeuwen.

Vanaf het water kun je talloze vogelsoorten spotten. Ik zit bij een ouder Duits koppel die beide met een verrekijker staan te turen. Ze zien allerlei soorten die zeer uniek zijn voor deze regio. Ergens is het jammer dat ik dergelijke vogels niet kan herkennen. Gelukkig maken we op verschillende plekken nog een stop. Bijvoorbeeld bij Faro Les Eclaireurs met de Vuurtoren van het Einde van de Wereld. Op de rotsen rondom de vuurtoren zien we een enorme kolonie aan magelhaenaalscholvers. Het zijn er echt ongelooflijk veel en het ziet er prachtig uit

Even later is het opnieuw tijd om op het dek te staan wanneer we langs een ander rotsen eiland varen. Op de rotsen ligt een enorme groep zeeleeuwen te chillen. We kunnen ze echt van dichtbij zien en zelfs ook ruiken. Terwijl ik foto’s maak van deze bijzondere dieren, wordt een mannetje wakker. Met veel bombarie klimt het enorme dier over een aantal vrouwtjes heen. Het is duidelijk te zien dat een mannetje twee maal groter is dan een vrouwtje. Als je bedenkt dat een vrouwtje al 150 kilo kan wegen, dan snap je hoe zwaar zo’n enorm dier kan worden. Het is leuk om te zien hoe de kleinere zeeleeuwen ons nauwlettend in de gaten houden. De oudere zeeleeuwen zijn iets minder onder de indruk en gapen en lekker op los.

Na twee uur over de Beaglekanaal te hebben gevaren naderen we de haven van Ushuaia. Ik heb geen moment spijt gehad dat ik deze tour alsnog heb geboekt en kan het iedereen aanraden om deze tour ook te boeken.

Ga je naar Ushuaia? Zorg ervoor dat je voldoende dagen blijft zodat je de omgeving kunt ontdekken. Ik kan je zeker de Estancia Harberton en Isla Martillo tour aanraden.