Koningspinguïns spotten op Tierra del Fuego

De keizerspinguïn is de grootste pinguïn ter wereld. Ze leven maar op en rondom de zuidpool. De koningspinguïn is een slag kleiner en leeft iets minder zuidelijk. Ze komen voor op vrijwel ieder sub-Antarctisch eiland waaronder Vuurland, de Falklandeilanden, Kerguelen, Macquarie-eiland en Prins Edwardeilanden. Je kunt ze herkennen aan de oranje vlek in de hals, terwijl de keizerspinguïn een gele veeg in de hals heeft.

Koningspinguïns komen samen in grote kolonies om zich te weren tegen de ijskoude sneeuwstormen en wanneer de paartijd aanbreekt. Een groep kan uit 600.000 pinguïns bestaan! Ondanks een tekort aan ruimte en voedsel gedragen de pinguïns zich niet vijandig tegen elkaar. Beide ouders broeden het ei uit en verzorgen het jong. De jongen leren al in de eerste maand de geluiden van zijn ouders te herkennen. De ouders gaan de zee in om voedsel te halen voor de jongen. Wanneer ze terugkomen kunnen ze zich uit duizenden dieren herkennen. Het jongen wordt naarmate het ouder wordt steeds langer alleen gelaten en na 9 maanden verlaat het zijn ouders.

De keizerspinguïn is de grootste pinguïn ter wereld en leeft rond Antarctica. De koningspinguïn is een slag kleiner en leeft iets minder zuidelijk.

De koningspinguïn werd in de 18e eeuw ontdekt toen de mens de Grote Oceaan ging verkennen. Een eeuw later hebben robbenjagers veel koningspinguïns doodgeschoten. Op sommige eilanden kwamen ze nauwelijks nog voor. Gelukkig mag er niet meer gejaagd worden en is de populatie weer gegroeid. Toch heeft deze pinguïnsoort het nog altijd lastig. Op het eiland Île aux Cochons leefden ooit de grootste groep ter wereld. Exacte cijfers zijn er niet, maar men schat dat er in 1982 ruim 500.000 dieren hier leefden. 35 jaar later bleek ruim 90% van dit aantal te zijn verdwenen. Veel pinguïns leven van krill dat leeft op winterijs. Door de stijgende watertemperatuur is er dus steeds minder krill voor de dieren. Ze moeten dus steeds meer naar het zuiden trekken. Wanneer een pinguïn te ver moet zwemmen, verdrinkt het.

Je moet er iets voor over hebben om de koningspinguïn te spotten. Tijdens onze reis door Patagonië hadden we het geluk dat we de koningspinguïns tot twee maal toe konden spotten. De grootste kolonie konden we zien bij Reserva Natural Pingüino Rey op Tierra del Fuego (Vuurland). Dit kleine park lag op onze route van Punta Delgado naar Parque Karukinka.

De koningspinguïns arriveerden in 2010 voor het eerst aan de kust van dit schiereiland. Uniek, dus veel nieuwsgierige mensen kwamen een kijkje nemen. De eigenaar van het land besloot om de acht pinguïns te beschermen en een uitzichtplatform te bouwen waar bezoekers achter moesten blijven. Biologen, archeologen en dierenartsen werden betrokken en een jaar later opende het Reserva Natural Pingüino Rey haat deuren. Het doel is om onderzoek te doen naar de koningspinguïn en de soort te behouden. Heel gestaag is de populatie van de koningspinguïns gegroeid, er leven nu ruim 140 exemplaren. Behoudens de pinguïns zet men zich ook in voor duurzaam toerisme en het behoud van de natuurlijke en culturele erfgoed van Tierra del Fuego.

Vanuit Puerto Natales waren wij onderweg naar Parque Karukinka. Om hier te komen moesten we in Punta Delgado de ferry nemen naar Tierra del Fuego. In dit gebied zijn nauwelijks voorzieningen en er wonen weinig mensen. De wegen zijn van gravel en het is verstandig om hier alleen met een 4×4 auto te rijden. Zorg ervoor dat je je auto voltankt in Cerro Sombrero en wanneer je slim bent heb je ook een jerrycan bij die je kunt vullen met brandstof. De rit is lang over de gravelwegen. Je passeert enorme weilanden waar alleen schapen en guanaco’s lijken te leven. Volg de Ruta 257 richting Camerón. Wanneer je het water van de Inútil Bay begint te zien, moet je goed opletten een houten huisje omgeven door een houten omheining. Dit is namelijk Reserva Natural Pingüino Rey.

Tijdens onze rit richting Parque Karukinka reden we langs Reserva Natural Pingüino Rey. We waren nog net voor sluitingstijd binnen en konden een groepje van zo’n 50 koningspinguïns bewonderen

Door de enorme trip kwamen we iets voor 17.30 aan, waardoor we nog iets meer dan een half uur hadden om de pinguïns te zien. Bij de kassa kochten we een kaartje (12.000 CLP p.p.) en kregen we van een vriendelijke dame, die uitstekend Engels sprak, een korte uitleg over de pinguïnsoorten en met name de koningspinguïn. Na deze korte introductie konden we het pad vervolgen naar het uitzichtplatform. En ja hoor, daar stond dan een een groep van circa 50 keizerpinguïns. Tussen de volwassen waggelden enkele pluizige jongen. Één hiervan lag op zijn buik en leek geeneens meer overeind te komen. Af en toe maakten de dieren een enorm trompetterend geluid wat prachtig is om te horen.

Tierra del Fuego wordt door veel mensen overgeslagen. Zonde, want je waant je hier vrijwel alleen. De rit van de ferry naar Karukinka is bijzonder, het Parque Karukinka is absoluut de moeite waard en het spotten van deze pinguïns is toch ook uiterst bijzonder? Zet dit schiereiland zeker om je lijstje als je overweegt naar Patagonië te gaan.