Bijzondere hotels: Parador Russfin

Nadat we de keizerpinguïns bij Parque Pinguïno Rey hadden bekeken, reden we direct door naar onze accommodatie. We hadden nog geen flauw idee wat ons te wachten stond en of we ook iets te eten konden krijgen. Vanuit Parque Pinguïno Rey moesten we nog een klein uurtje rijden alvorens we Parador Russfin zouden bereiken. Deze accommodatie is gelegen in Munizaga, een klein dorpje als je al van een dorp mag spreken. Als hier 20 huizen staan dan is het veel.

Toen onze TomTom aangaf dat we moesten afslaan, kwamen we aan bij een fabriek waar hout werd gezaagd. Waren we hier wel op de goede locatie? Ik had de Latitude & Longitude van het adres opgezocht eerder op de dag. Hier had ik geen internet, dus we konden het niet controleren. Nadat we de fabriek voorbij waren gereden zag ik aan de linkerzijde een gebouw die ik herkende van de booking.com foto’s. Dit moest het dus wel zijn! We parkeerden onze auto op de parkeerplaats, maar zagen niemand. Waar was de receptie? Waar moesten we ons melden? Toen kwam er een man op ons af gelopen. Hij droeg een oranje jas en leek één van de werknemers van de fabriek te zijn. Zoals we hadden verwacht sprak hij geen woord Engels, maar hij zou er iemand bij halen. Niet veel later kwam er een andere man die ons verwelkomde. Het was de eigenaar van de accommodatie.

Parador Russfin is onderdeel van Forestal Russfin, een zagerij die in 1992 werd opgericht. De accommodatie bevindt zich in het midden van Tierra del Fuego en ligt behoorlijk geïsoleerd. In het verleden klopten toeristen aan bij de houtzagerij voor voedsel, gas en onderdak. Men besloot om een accommodatie te bouwen voor deze toeristen en deze 365 dagen per jaar geopend te houden.

Aangezien we de enige gasten waren, mochten we onze eigen kamer uitzoeken in één van de twee gebouwen. De kamers zijn volledig van voorzien van een hout interieur. Het zou meniet verbazen als de werknemers het volledig zelf hebben opgebouwd. Alle kamers zijn zeer schoon, voorzien van twee bedden en een eigen badkamer. Direct naast onze kamer was de gezamenlijke ruimte waar gasten kunnen chillen. Deze ruimte was ingericht als een woonkamer. Hier is een redelijk WiFi ontvangst, je kunt televisie kijken en gebruik maken van de keuken. In de ruimte staat ook een eettafel en wij dachten dat we hier te eten zouden krijgen. Dit bleek echter niet het geval te zijn.

We arriveerden rond 19.00 bij Parador Russfin en we moesten nog iets eten. In de omliggende omgeving zijn geen restaurants te vinden, dus we vroegen aan de eigenaar waar we konden eten. Voor zo ver we het konden verstaan werden we uitgenodigd om over een kwartier bij het andere gebouw te zijn. We pakten onze spullen uit op de kamer en hebben we onszelf even opgefrist. Na een kwartier meldden we ons bij het andere gebouw waar de eigenaar ons op stond te wachten. De man die ons welkom heette stond er ook bij. Hij gaf me een hand en Lianne al direct drie zoenen. Alsof we elkaar al maanden kenden.

We werden door de eigenaar uitgenodigd om met de werknemers in de bedrijfskantine te komen eten.

Het bleek dat we waren uitgenodigd om met de werknemers van de houtzagerij te eten in de bedrijfskantine. Twee dames waren in de keuken aan het koken voor het team en wij mochten aanschuiven. We mochten een dienblad pakken en aansluiten in de rij. Er was kippensoep, broodjes, een kippenbout, pasta met kaas en een chocoladetoetje. We mochten ook iets te drinken pakken van de automaat en konden een plekje zoeken in de kantine. Een bijzondere ervaring die we vooraf niet hadden verwacht. En het eten? Misschien eenvoudig, maar zeer smaakvol.

Ook de volgende ochtend mochten we ons weer in de bedrijfskantine melden voor het ontbijt. Broodjes met kaas en ham, een pakje met sap en een pakje met melk en een stuk fruit. Gewoon een prima ontbijt. Tijdens onze reis zullen we met enige regelmaat een kariger ontbijt krijgen.

We wisten vooraf dat er geen mogelijkheden waren om te pinnen op Tierra del Fuego. Daarom hadden we in Puerto Natales ruim voldoende geld opgenomen zodat we de dagen op Tierra del Fuego door konden komen. Op booking.com stond tevens dat we bij Parador Russfin konden betalen met Credit Card. Dat moest goed komen dachten we. Na het avondeten kwam de man ons vragen hoeveel we moesten betalen. Even dachten we dat we het verkeerd hadden begrepen, want hij vraagt ons toch niet wat we moesten betalen? Kennelijk klopte het bedrag van booking.com niet ten opzichte van de prijs die we zouden moeten betalen. De rekening van booking.com was veel hoger, dus wij zouden eigenlijk goedkoper uit zijn kennelijk.

Op het moment dat ik de volgende ochtend wilden betalen, was de eigenaar al aan het werk in de houtzagerij. Het was voor me een flinke zoektocht om hem te vinden. Nadat ik enkele werknemers had aangesproken wees een vriendelijke man me de weg naar het kantoor waar de eigenaar zat. In mijn beste Spaans gaf ik aan dat we verder wilden rijden en dat we graag wilden betalen met Credit Card. Kennelijk waren er internetproblemen, want het betaalapparaat kon geen connectie maken. Of ik contant wilde betalen. We konden de kosten voor deze overnachting wel betalen, maar hierna hadden we vrijwel geen Chileens geld meer op zak. De connectie met internet kon niet gemaakt worden, dus we moesten wel cash betalen.

Het probleem met de internet connectie konden we niemand kwalijk nemen. Hier in Tierra del Fuego zijn we ver van de bewoonde wereld, dus een slechte connectie kan immers gebeuren. De eigenaar, de dames van de kantine en alle werknemers waren allen super vriendelijk en hebben ons goed geholpen. Ondanks dat zij allen geen woord Engels spreken en wij nauwelijks Spaans spreken, konden we elkaar goed begrijpen. Lang leve Google Translate (zolang je tenminste internet hebt). Het was wel mooi geweest om een gesprekje aan te kunnen knopen om meer te weten te komen over de houtzagerij. Je kunt namelijk ook een rondleiding krijgen door de zagerij. Jammer genoeg heb ik geen foto’s van de houtzagerij.

Voordat we afscheid namen vroeg ik de eigenaar of ze onze auto nog vol konden tanken. Achter de fabriek stond namelijk één benzinepomp met diesel en was één van de weinige mogelijkheden om de auto nog eens vol te tanken. En natuurlijk hielpen ze ons hiermee en konden wij weer met een volle tank verder.

Wij hebben in Parador Russfin overnacht omdat we onderweg waren naar Parque Karukinka. In dit park hebben zijn we drie dagen gebleven. Dit park wordt nauwelijks door toeristen bezocht en maakt het daarom vrij uniek. Hier leven talloze dier- en vogelsoorten en je kunt er meerdere mooie wandelingen maken. Om hier te komen moesten we vanuit Puerto Natales naar Punta Delgado rijden. Hier hebben we met de ferry de oversteek gemaakt naar Tierra del Fuego. Nadat we onze huurauto hadden volgetankt bij Cerro Sombrero hebben we een stop gemaakt bij Parque Pinguïno Rey. Hier hebben we de koningspinguïns kunnen zien. Een absolute aanrader voor diegenen die ook naar dit gebied rijden. Op een uur rijden ligt Parador Russfin, één van de weinige mogelijkheden om te overnachten.

Vergeet niet voordat je verder rijdt ook een bezoek te brengen aan het Monumento Draga aurífera existente. Op zo’n vijf minuten rijden vind je dit monument dat herinnert aan de tijd van de goudkoorts in dit gebied. Het zijn de overblijfselen van de machine die de aarde verwijderde op zoek naar het goud. Deze mechanische schep kwam in 1904 vanuit Engeland hierheen en was tot 1910 in gebruik.

In de buurt van Parador Russfin vind je het Monumento Draga aurífera existente, de overblijfselen van de tijd dat de goudkoorts heerste op Tierra del Fuego.