Wandelen in Patagonië: Sendero Laguna El Cura

Het Parque Karukinka ligt in het uiterste zuiden van het Chileense deel van Tierra del Fuego (Vuurland). Dit natuurgebied is 300.000 hectare groot en wordt beheerd door het WCS-programma in Chili. Men streeft ernaar om dit natuurgebied te behouden en onderzoek te doen naar de biodiversiteit van de regio. Het gebied bestaat uit verschillende ecosystemen en er leven verschillende diersoorten. Onder meer 60% van alle guanaco’s van Chili leeft in Parque Karukinka! Je bent in dit natuurgebied echt helemaal één met de natuur en ver weg van de bewoonde wereld. Er zijn vier wandelroutes uitgezet die allen goed aangegeven zijn. Met 66 kilometer is de Sendero la Paciencia misschien wel de meest uitdagende waar je minimaal twee tot drie dagen moet uittrekken. Daarnaast zijn er nog drie kortere wandelroutes die vanuit Refugio Vicuña starten: Sendero Laguna Del Cura, Sendero Cerro Pietro Grande en Sendero Cerro Cóndores Imaginarios. Wij probeerden deze laatste drie wandelingen te lopen, maar vanwege het hoge water moesten we de laatste schrappen.

Parque Karukinka ligt in het uiterste zuiden van Tierra del Fuego en ligt ver van de bewoonde wereld.

Om in Parque Karukinka te komen moet je je goed voorbereiden. Er zijn nauwelijks voorzieningen en ook de infrastructuur is niet bepaald aanwezig. Openbaar vervoer is er niet, waardoor je dus enkel met een huurauto hier kunt komen. Vanuit Punta Delgado kun je de Straat van Magellaan oversteken en in het eerste dorpje vind je nog een tankstation waar je je auto vol kunt tanken. Ik kan overigens aanraden om nog een bezoek te brengen aan Parque Pinguïno Rey, waar je koningspinguïns kunt spotten. In het dorpje Munizaga zou je eventueel kunnen kiezen om halverwege de trip nog te overnachten bij een houtzagerij. Vanuit hier is het nog ruim 1,5 uur rijden alvorens je de domes van Refugio Vicuna bereikt.

De wandeling start direct op de campsite waar de domes staan. Op het grasveld zul staat een bord met de route en de hoogtepunten van de route. In totaal is de Sendero Laguna El Cura 12 kilometer lang en volgens het bord zul je er 6,5 uur over doen, maar zo lang hebben wij er niet over gedaan. Vanaf de campsite bereik je al snel een houten poort waar paarden staan. Je moet door de weide heen om de bossen te bereiken. In de weide worden we al direct scherp in de gaten gehouden door een groepje guanaco’s die duidelijk niet helemaal op hun gemak zijn. Via een andere poort verlaten we de weide en wandelen we de bossen in.

De route van de wandeling wordt goed aangegeven middels rood/wit gestreepte palen en pijlen op bomen. Zodra we de bossen bereiken zien we duidelijk staan dat we rechts moeten aanhouden. Eenmaal in de bossen komen we in een totaal andere wereld. Een bos als deze zijn we helemaal niet gewend in Nederland. Tussen het groen en de grillige boomwortels zien we een heleboel dode of dood ogende bomen en ook de grond ligt bezaaid met omgevallen bomen. Bijzonder zijn de mossen en planten die hier groeien, zowel op de grond als de bomen. Het pad kronkelt door het bos en af en toe moeten we een bruggetje over zodat we een klein riviertje over kunnen steken. Om ons heen enkel het geluid van de natuur. De wind die altijd aanwezig is in Patagonië, vogels en de vele guanaco’s. Tussen de boomstammen door zien we ze geregeld naar ons kijken. Zodra we te dichtbij komen maken ze een grappig geluid om de andere guanaco’s te waarschuwen. Ze rennen vervolgens een aantal meters weg om vervolgens om te draaien en ons opnieuw in de gaten te houden. Het geluid en het gedrag van deze dieren is super grappig. Op verschillende plekken zien we dat de guanaco’s hun territorium hebben afgebakend. Dit is te zien aan de enorme hoop keutels die ze op strategische plekken hebben gelegd.

Na zo’n 3,5 kilometer verlaten we het bos en komen we op een open terrein. De grond is hier bezaaid met bijzondere planten en mossen. Het is bijzonder om de flora van dichterbij te bewonderen. Bovenop de heuvel komen we aan bij een fantastisch uitzichtpunt. Hier hebben we zicht op de weidse omgeving en de Laguna El Cura. Waar we ook kijken, om ons heen zien we alleen maar natuur. En natuurlijk de guanaco’s. Nu we niet meer beschut zijn door de bomen merken we ook hoe stevig de wind kan zijn. Patagonië is berucht om zijn wind. Het waait hier vrijwel altijd en dat kan soms behoorlijk onaangenaam zijn.

We wandelen de heuvel af en lopen richting het meer. Laguna El Cura wordt omringd door een veenmoeras waar je die prachtige begroeiing weer kunt bewonderen. Tussen de begroeiing vinden we weer de enorme hopen uitwerpselen van de guanaco’s en we zien ook dat roofdieren hier hun prooi hebben verorberd. Op en rondom het water zien we verder niet echt dieren of vogels.

De trail loopt weer de bossen in en we bereiken niet veel later een tweede uitzichtpunt. Vanaf hier hebben we zicht op het meer, het veengebied, de bossen en de bergen met besneeuwde toppen op de achtergrond. Dit is wat mij betreft echt het hoogtepunt van de wandeling. We zoeken even een beschut plekje op om even te zitten en te genieten van deze prachtige omgeving. Op deze plek besef je hoe mooi Parque Karukinka is. Het gebied is voor veel mensen niet bekend en eigenlijk is het alleen maar goed. Hier ben je namelijk helemaal één met de natuur en ver weg van de bewoonde wereld. Hoe uniek is dat?

In Parque Karukinka ben je helemaal één met de natuur en ver weg van de bewoonde wereld.

Het laatste gedeelte van de route loopt weer door de bossen. Sommige delen van het pad lijken al enkele maanden niet meer gebruikt te staan, zo hoog zijn sommige struiken inmiddels. We passeren nog een meer met omgevallen bomen. Het zou kunnen zijn dat bevers hier de oorzaak van zijn. Deze dieren werden rond 1946 hier uitgezet voor de bontindustrie. Het uitzetten van deze dieren bleek een enorme fout te zijn. De bevers hebben hier geen natuurlijke vijanden en de populatie is flink gegroeid. Ze vernietigen grote delen van de oerbossen en bouwen dammen waardoor bepaalde gebieden onder water komen. Om het landschap te beschermen is het belangrijk dat de beverpopulatie in bedwang wordt gehouden. Er wordt derhalve gejaagd op de dieren. Triest dat een menselijke fout hier de oorzaak van is.

Na 14 kilometer zijn we terug op de campsite. We hebben slechts een klein gedeelte van Parque Karukinka bezocht, maar we hebben al een goede indruk gekregen van dit desolate gebied. Wie ooit van plan is om een rondreis door Patagonië te maken, moet dit gebied absoluut op zijn lijstje zetten.