Wandelen in Slovenië: Bohinj

Het is 9:00 als we ons verzamelen bij Hotel Jezero. Hier wacht onze gids Grega van Hiking & Biking Slovenia ons op. Voordat we beginnen aan onze wandeling in Bohinj genieten we van een schitterend zicht op de Sint-Johanneskerk. Terwijl de laaghangende wolken langzaam wegtrekken wordt het decor van besneeuwde bergtoppen langzaam zichtbaar. Een prachtig beeld om de dag mee te beginnen. De naam Bohinj betekent ‘Gods land’. Een terechte benaming, want het is hier prachtig. Het gebied wordt omringd door door de Julische Alpen, een groene en bosrijke omgeving en heeft als hoogtepunt het Lake Bohinj.

De Sint-Johanneskerk is de belangrijkste bezienswaardigheid in Bohinj. Het is de oudste kerk van de vallei dat omstreeks 1300 werd gebouwd. In de kerk kun je originele fresco’s bewonderen, waaronder een witte duivel. Over duivels gesproken, de brug voor de kerk wordt de duivelsbrug genoemd. De bevolking vond het bijzonder dat deze brug nooit kapot is gegaan, het moest volgens hun het werk van de duivel zijn.

Bohinj wordt omringd door door de Julische Alpen, een groene en bosrijke omgeving en heeft als hoogtepunt het Lake Bohinj.

Vanaf de Duivelsbrug starten we aan onze wandeling. De wandeling die we maken zal starten en eindigen in Stara Fužina. Het eerste stuk wandelen we nog een deel door het dorp zelf. Voor enige houvast aan de route kun je de trail vinden door de Mostnica rivier te volgen en omhoog te lopen. Houten bordjes wijzen tevens de weg naar de Mostnica kloof.

Al snel laten we de bewoonde wereld achter ons en duiken we de bosrijke omgeving in waar we meerdere bruggen moeten oversteken. Binnen enkele minuten komen we uit bij de Mostnica kloof waar het helderblauwe water doorheen stroomt. Deze kun je het best zien vanaf  de bruggen waar je overheen loopt.

Aan één van de bruggen die je oversteekt kleef weer zo’n mythisch verhaal. Vroeger, toen er nog geen kloof was, had de lokale bevolking moeite om over de rivier te komen. Iedere brug die werd gebouwd werd verwoest zodra het water steeg. Een man uit het dorp beloofde een brug te bouwen die wel stand zou houden, maar zou wel de ziel nemen van de eerste die de brug zou oversteken. Toen de brug eenmaal af was, waren de mensen natuurlijk bang om deze brug over te steken. Een herder uit de bergen kwam naar beneden en stond voor de brug. Hij liep samen met een hond en had kaas bij zich waar zijn trouwe viervoeter dol op was. De herder rolde de kaas over de brug waarna de hond erachteraan rende en de brug overstak. De mensen hadden de duivel bedondert. De duivel was zo boos dat hij op de brug ging staan en twee keer heel hard met zijn staart sloeg aan beide kanten waardoor de Mostnica kloof ontstond.

Mooie mythes in Slovenië. De Mostanica kloof zou ontstaan zijn doordat de duivel boos was op de mensen.

Nadat we de tweede duivelsbrug van de dag hebben overgestoken, en we onze ziel niet zijn verloren, komen we aan bij de entree van de Voje Vallei waar we een kleine bijdrage moeten betalen om verder te lopen.

Het pad wordt steeds mooier als we langzaam stijgen. Aan de linkerzijde stroomt de Mostnica rivier waar we kleine watervallen, waterpoeltjes en allerlei rotspartijen zien. Blijf goed naar de rivier kijken, want je wilt de olifant niet missen. Een olifant? Het water van de rivier heeft de rotsen uitgesleten en heeft bij een specifieke rots een gat weten te creëren. Van een afstand lijkt het net op de kop van een olifant met zijn slurf in het water. Op deze plek houden we een korte pauze en kunnen we genieten van de natuurschoon om ons heen. Grega trakeert ons op zelfgemaakt schnapps.

Langzaam maar zeker wandelen we uit de bosrijke omgeving en komen we in de Voje Vallei. Deze weidse vallei bestaat uit grasvelden die omringd door prachtige bergen. Her en der een klein huisje of een stal, maar vooral rust. Heerlijk! Dit is Slovenië op zijn mooist. Ik draai meerdere rondjes om me heen om deze prachtige omgeving volledig in me op te nemen. We wandelen hier door tot we een klein café bereiken. Hier hebben we opnieuw een korte pauze om te genieten van het uitzicht met een lekkere strudel.

De Voje vallei bestaat uit enorme grasvelden en omringd door prachtige bergen. Koeien grazen hier, verder alleen maar stilte en rust.

Voordat we teruglopen wandelen we nog iets dieper de vallei in. 100 meter verder komen we namelijk aan bij de Mostnica waterval met een hoogte van zo’n 20 meter. Het is één van de watervallen die dit gebied rijk is, maar de andere zijn met een hoogte van 5 meter een stuk minder hoog.

Omgeven door zoveel natuurschoon kom je haast ogen te kort. Overal waar je kijkt zie ik wel iets moois. De prachtige besneeuwde bergen, het helderblauwe water dat door de kloof stroomt, maar ook de kleine dingen. Kleurrijke bloemen groeien langs het pad en als je goed kijkt zie je ook nog wat kleine dieren. Zo spotten we een prachtige vuursalamander, de grootste salamander van Europa. Het beestje is zwart en heeft een patroon van gele vlekken en strepen. Dit dier is ernstig bedreigd in Nederland door de schimmelziekte waardoor ze nog nauwelijks in ons eigen land voorkomen. Gelukkig zie ik in Slovenië voor het eerst in mijn leven dit dier met eigen ogen. Verder spot ik tussen al het groen nog een smaragdhagedis die nauwelijks opvalt.

Vanaf de Mostnica waterval wandelen we weer terug naar Stara Fužina. De trail is grotendeels hetzelfde waar we reeds hebben gelopen, alleen lopen we op de terugweg een groot gedeelte aan de andere zijde van de Mostnica rivier. Mocht je nog niet voldoende hebben omgekeken tijdens het begin, kun je nu dus alsnog genieten van het prachtige uitzicht.

Terug in Stara Fužina zien we de kenmerkende kozolec. Dit zijn houten rekken met een dak erboven. Hout of hooi wordt hier tegenaan gelegd om te drogen. Verder bestaat het dorpje uit oude boerderijen. De meeste van deze zijn gebouwd met hout en steen, waarbij de eerste verdieping en het dak van hout is. In het hout zien we prachtige versieringen die de boerderijen een prachtig uiterlijk meegegeven.

Voor een lunch komen we terecht bij Gostilna Mihovc. Hier kunnen we na onze 15 kilometer lange wandeling genieten van de lokale Sloveense keuken. Ik bestel Jota, een soep met bonen, zuurkool, aardappel en spek. Een flinke kom, maar gelukkig heb ik ook nog ruimte over om te kunnen smullen van het toetje.

Disclaimer: Ik was in Slovenië op uitnodiging van Baltus Communications. Ik krijg niet betaald voor het schrijven van dit artikel en alles wat je leest is mijn persoonlijke mening/ervaring