Urbex: Hotel Teddybär

Toen ik onderzoek deed naar verlaten gebouwen in de Harz, viel mijn oog al snel op Hotel Teddybär. Aan de hand van de foto’s op andere urbex websites wilde ik dit voormalige hotel absoluut bezoeken. Alleen dan begint de zoektocht naar de juiste locatie en eigenlijk is dat al één van de leukste dingen vooraf. Via de naam Hotel Teddybär kon ik natuurlijk geen locatie vinden. Daarom ging ik op zoek naar details bij foto’s van deze locatie. Kan ik iets vinden met een plaatsnaam, bedrijfsnaam of wat dan ook? Op deze manier kun je vaak al op een juist spoor komen. Helaas zag ik geen enkel detail die me verder kon helpen. Vervolgens ben ik op YouTube gaan zoeken naar beelden waar ik iets mee kan. Zo kwam ik bij een shot terecht waarbij ik een foto kon zien van het hotel in goede staat. Nu wist ik in ieder geval hoe het hotel er echt uit moet zien. Aan de hand van deze foto ben ik gaan zoeken naar oude ansichtkaarten op internet. Helaas kwam ik op deze manier ook niet verder. Nog meer filmpjes kijken dus en goed letten op details. Ineens zag ik heel kort een shot van de buitenzijde van het hotel. Aan de zijkant van het pand stonden een paar vage letters in zo’n typische oud Duits lettertype. Ik kon niet echt goed lezen wat er stond, maar kon er wel enkele woorden uit halen. Door deze worden te koppelen aan hotel en Harz kwam ik ineens uit bij de juiste ansichtkaarten van dit voormalige hotel. Op deze manier kwam ik ook achter de juiste naam. Via deze naam is het hotel nog altijd te vinden op Google Maps overigens. Wat de juiste naam van het hotel is, verklap ik uiteraard niet.

Het hotel, dat in dit artikel niet bij de echte naam wordt genoemd, werd gebouwd in 1909. De regio was ooit een populair wintersportgebied. In de omgeving waren er rodelbanen, bobsleebaan, springschansen en een ijshal. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het hotel gebruikt als lazaret. Na de oorlog was het een kuurhotel. In 1940 brandde een deel van het complex af en moest het opnieuw worden opgebouwd.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd het hotel gebruikt als geboorteplaats van Arische kinderen. Op initiatief van Heinrich Himmler werd de Lebensborn Vereniging opgericht. Het doel was om het geboortecijfer te verhogen van een zuiver, Arisch ras. De vrouwen konden hier veilig bevallen van een kind, aangezien de tehuizen buiten de gebieden lagen die als doelwit van bombardementen golden. Na de geboorte werden de kinderen vaak ter adoptie aan pleeggezinnen gegeven.

Na de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw gebruikt als sanatorium van de FDGB (Freier Deutscher Gewerkschaftsbund). Bij de bouw van het IJzeren Gordijn kwam het hotel in een zogenaamde ‘Sperrgebiet’ te liggen. Bezoekers moesten een speciale pas hebben om hierheen te komen. Doordat dit gebied in een Sperrgebiet viel waren veel inwoners reeds vertrokken toen de Muur viel. Gedurende de DDR-periode was er weinig onderhoud uitgevoerd aan de panden en na de Duitse hereniging had het investeren in toerisme en het onderhoud nauwelijks zin. Hotel Teddybär was inmiddels sterk verouderd en staat sinds de jaren ‘90 leeg. Het verval is inmiddels ingetreden.

Tijdens de DDR-periode lag het hotel in het ‘Sperrgebiet’. Bezoekers moesten een speciale pas hebben om hier te kunnen komen.

Inmiddels is het toerisme weer toegenomen getuige de hotels en vele vakantiewoningen. Gelukkig staat Hotel Teddybär redelijk beschut aan het einde van een straat. We parkeren de auto op loopafstand van het gebouw en gaan op verkenning uit. De tuin rondom het hotel is flink gewoekerd en biedt voldoende bescherming om niet op te vallen. Al snel vinden we een opening bij een kapot geslagen raam. We klimmen door het raam en staan direct in de ruimte met het zwembad. Wat direct opvalt zijn de tegels aan de muur. Hierop is een vredig landschap afgebeeld, waarschijnlijk uit de regio zelf. De ruimte ziet er verder nog vrij onaangetast uit en dit biedt hoop voor de rest van het pand. De volgende ruimte die we bezoeken heeft veel weg van een soort leesruimte of spelletjeskamer waar men vroeger in alle rust een boek kon lezen of gewoon even kon chillen. In de ruimte staan nog enkele tafels en stoelen. Ook zien we we een oude TV en komen we een menukaart tegen uit 2 mei 1998. Het heeft er dus alle schijn van dat het hotel aan het einde van de jaren ‘90 in ieder geval nog geopend was. Hoewel het interieur verouderd en een beetje viezig is geworden, ziet ook deze kamer er nog redelijk intact uit. Vandalen hebben hier in ieder geval nog niet huisgehouden.

Via de oorspronkelijk ingang komen we uit bij de receptie, het voormalige restaurant en de eerste hotelkamers. In een andere kamer zien we een kleine kaarttafel. Op een stoel zit een grote teddybeer, waarvan deze plek dus zijn naam dankt. Samen met de teddybeer leggen we even een kaartje, maar we willen natuurlijk ook de rest van het gebouw zien. We hebben immers nog drie etages te onderzoeken. Voordat we een etage hoger gaan bekijken we nog wat kamers waar het net lijkt alsof de laatste gasten enkele weken geleden zijn vertrokken.

Op de eerste etage bekijken we alle kamers één voor één. De staat waarin de kamers verkeren is echt bijzonder. We hebben inmiddels al redelijk wat urbex ervaring en zijn gewend dat verlaten gebouwen snel getrashed worden door vandalen. Hier is werkelijk niets van vandalisme te zien. In sommige kamers is wat graffiti gespoten en kennelijk vonden mensen het heel erg grappig om op iedere wc hun behoefte te doen. Verder is alles helemaal intact. De kamers zijn allemaal nog voorzien van beddengoed, er staat een ouderwetse tv, een telefoon en tafels en stoelen. Op het nachtkastje staan van die heerlijke ouderwetse lampen en het behang is in veel kamers echt nog jaren ‘80 stijl. De badkamers hebben die typische gekleurde tegels die ook uit die periode stammen.

Eigenlijk zijn alle kamers de moeite waard om eens te bekijken en dat doen we dan ook. Wanneer we op de bovenste etage aankomen lijken we in een woonruimte terecht zijn gekomen van de voormalige eigenaar. In één van de slaapkamers heeft ooit een echte voetbalfan geslapen. De muur is volgeplakt met teamfoto’s van teams uit de Bundesliga. We zien hier voormalige topspelers als Giovane Elber, Fredi Bobic, Krasimir Balakov en Roberto Baggio aan de muur hangen.

We hebben alle kamers bekeken en zijn nog benieuwd naar de bijgebouwen. Achter het hotel staan enkele garageboxen. Stiekem hebben we de hoop om hier nog een oude Trabant tegen te komen, maar buiten wat rotzooi vinden we hier niets interessants.

Het bezoek aan Hotel Teddybär kunnen we het best omschrijven als indrukwekkend. Afgaande van de data’s die we tijdens onze ronde zijn tegengekomen, gaan we er van uit dat dit hotel eind jaren ‘90 of begin 2000 is gesloten. Voor die tijd was het hotel inderdaad redelijk outdated en ouderwets. Sinds de sluiting lijkt het verval van het gebouw mee te vallen en de kamers zien er eigenlijk allemaal nog redelijk goed uit. Helaas verwacht ik niet dat dit hotel ooit opgeknapt zal worden.

Wij denken dat Hotel Teddybär eind jaren ’90 of begin 2000 werd verlaten en sindsdien leeg staat. Desondanks is deze locatie vrijwel niet getrashed.