Urbex: verlaten hotel in Oost-Duitsland

In een slaperig dorpje in het oosten van Duitsland maak ik een stop om wat foto’s te maken. Één gebouw trekt mijn aandacht. De prachtige gele voorgevel en een bordje aan de buitenzijde vertellen me dat dit een belangrijk gebouw moet zijn geweest. Ik loop een rondje om het pand en kom erachter dat deze verlaten moet zijn. Enkele ramen aan de achterzijde zijn met een stoel ingegooid. Via de achterzijde zie ik een mogelijkheid om het pand te betreden. Hoewel ik eigenlijk foto’s wilde maken van de dorpen en de omliggende natuur, kan ik het gewoonweg niet laten om eens te snuffelen.

Via de achterzijde kom ik in de ketelruimte met heel wat stoppenkasten en waar een conciërge zijn kantoor moest hebben. Veel meer dan buizen en wat rotzooi lijkt het niet te zijn. Het is hier enorm donker, dus ik schijn met mijn telefoon wat bij. Plots zie ik achter alle buizen een opening. Ik kom in een gang terecht met links en rechts kleine kamertjes. Ik zie een oude uithangplaat van het pand, glazen en servies en heel wat oude brochures. Aan het einde van de gang is een deur die me via de keuken naar het café brengt. Ik ben binnen!

Het eerst wat direct opvalt in het café zijn de prachtige glas-in-lood ramen met onder meer beelden van de Zwinger in Dresden. Normaal gesproken worden deze snel kapot gegooid door vandalen. Hier zijn alle ramen nog intact. Prachtig hoe het daglicht door de ramen schijnt. In het midden staat een eenzame tafel met oude bierglazen. Het moet alweer een tijd geleden zijn dat hier oude mannen een drankje deden en mijmerden over de goede oude tijd. Aan het plafond hang oude lampen in echte DDR-stijl. Via het café loop ik naar de lobby waar de originele ingang van het pand is. Deze is natuurlijk totaal dicht gebarricadeerd. Ik neem een kijkje bij de toiletten en loop de kelder in. Hier vind ik stapels servies en zie ik nog enkele oude ketels die volledig intact lijken te zijn.

Normaal gesproken worden alle ramen bij verlaten gebouwen ingegooid. Hier hebben enkele prachtige glas-in-lood ramen het weten te overleven. Gelukkig maar!

Ik neem de trap naar de eerste etage en zie een lang gang met kamers. Maar mijn aandacht gaat allereerst uit naar de grote zaal met een podium. De vloer heeft het hier totaal begeven vanwege het vocht. Het wordt me al snel duidelijk dat deze ruimtes gevaarlijk kunnen zijn. Dit is de reden waarom ik ook niet alleen wil urbex-en. De kans dat je door een vloer zakt kan altijd aanwezig zijn. Maar nu ik hier ben, ga ik toch op verder onderzoek uit. Ik bekijk het podium en de bar. De prijslijst toont nog de DM-bedragen, maar een vers getapt biertje is hier niet meer te verkrijgen.

Nadat ik de zaal verlaat neem ik een kijkje in alle kamers. In iedere kamer zijn de bedden nog voorzien van beddengoed. Op enkele kamers staan nog tafeltjes met hierop dienbladen en glazen. In de hoeken staan oude vintage stoelen uit de DDR-tijden. De eerste zal ik absoluut niet zijn, want de meeste kamers liggen redelijk overhoop. Muizen en ratten hebben de rest gedaan. En natuurlijk het vocht. In sommige kamers is de helft van het plafon naar beneden gevallen of ligt de vloer compleet overhoop.

Op de tweede verdieping heeft het dak het ook begeven. Direct bij de trap zie ik een spelletjesruimte met een rij aan stoelen. In het midden zie ik een houten pilaar met de meest houtsnijwerken en weer prachtige glas-in-lood ramen. Om de hoek bij de spelletjesruimte kom ik bij een woongedeelte aan waar de eigenaar wellicht ooit heeft gewoond. De ruimtes zijn leeg, alleen een oude oven staat nog in het hoekje. Ook op de tweede verdieping bekijk ik de rest van de kamers die net als op de eerste verdieping vrijwel allemaal nog ingericht zijn.

Nadat ik hier enkele uren in mijn eentje heb rondgelopen, neem ik de trap naar beneden. Ik vind nog enkele foldertjes van het pand in betere tijden. Het zal mij niets verbazen dat dit pand van monumentale waarde is. Het is eeuwig zonde om te zien dat dit soort prachtige panden compleet aan het verloederen zijn. Hopelijk wordt het nog ooit eens opgeknapt. Als ik buiten sta bedenk ik me dat dit misschien wel de meest indrukwekkende urbex-ervaring was.

Dankzij het foldertje dat ik heb gevonden weet ik wat de oorspronkelijk benaming van het pand was. Omdat mijn oma in de buurt is geboren, vraag ik of ze het pand kent. Dat kent ze zeker. Ook de eigenaar van het hotel waar ik die avond slaap kent het pand.

Het Ferienhaus diende als café, hotel en voor allerlei evenementen. In het foldertje dat ik heb gevonden staat dat er 11 kamers waren en 32 bedden. Of dit helemaal klopt waag ik te betwijfelen aangezien ik veel meer kamers heb bezocht. Het pand had twee restaurants en er waren af en toe optreden. The Pudhys hebben hier opgetreden, een beroemde band uit de DDR-tijd. Er werden allerlei activiteiten georganiseerd zoals tafeltennis, kegelen en minigolf. Bussen stopten voor het Ferienhaus en boden de gasten de mogelijkheid om de omgeving te verkennen. Gasten konden zelfs leren skiën op kleine afstand. En tot slot konden ruimtes worden gehuurd voor trainingen of meetings.

Op internet is er vrij weinig informatie te vinden over het Ferienhaus. Ik heb enkele papieren gevonden van 1993 en ik ga er vanuit dat het pand eind jaren ’90 haar deuren heeft gesloten.

Ten tijde van de DDR hebben beroemde bands, zoals The Pudhys, opgetreden in dit Ferienhaus.