Urban Exploring. Jarenlang sprak ik met mijn beste vriend hierover. Beiden hebben we een passie voor fotografie op hobbymatige basis en we worden beiden enthousiast bij de gedachte van het avontuur en spanning bij het bezoeken van verlaten gebouwen en plaatsen. Helaas komt het er nooit van, tot we in december 2016 concrete plannen gaan maken om eens te urbex-en. Sinds 2017 zoeken we verlaten gebouwen op en gaan we los met onze camera’s. ‘Leave nothing but footprints’. Een spreuk die wij tijdens onze bezoekjes in ere houden. Vorig jaar bezochten we de verlaten fabriek S.A. des Chaudronneries Pierrou.
De geschiedenis van S.A. des Chaudronneries Pierrou
De Société Anonyme des Chaudronneries Pierrou opende haar deuren in 1903. Het bedrijf was gespecialiseerd in het ontwerpen van industriële WKK ketels. De ontwerpen werden in de beginjaren met papier en potlood getekend, later met de computer. De ketels werden gefabriceerd voor de hoogoven industrie in de omgeving, maar het bedrijf had ook veel klanten over de gehele wereld en werd geprezen voor hun vakmanschap. In de hoogtijdagen werkten er maar liefst 1500 man in het bedrijf. In 2001 was er nog maar weinig over van de hoogtijdagen. Het bedrijf had een schuld van meer dan 3 miljoen Euro en ging failliet. De 52 werknemers die er nog werkten stonden op straat. De fabriekshallen werden gesloopt en tegenwoordig staan de kantoren er verloren bij. Er zijn plannen om het terrein van 6 hectare een andere bestemming te geven.
S.A. des Chaudronneries Pierrou verkennen
Na het zien van de foto’s op het internet van deze locatie, besluiten we deze oude fabriek een bezoek te brengen. De exacte locatie hebben we al snel gevonden, maar het is altijd maar de vraag hoe je binnen kunt komen. De poort is gelegen voor een aantal rijtjeshuizen en we zijn dus vol in het zicht van de bewoners. Gelukkig hoeven we niet te klimmen of te klauteren, want via de bosjes kunnen we om de poort te lopen. Enkel wat takken en prikkeldraad op de grond vormen de kleine hindernis. We zijn dus weer eenvoudig binnen gekomen.
We bereiken het gebouw en gaan via een muf keldertje de trap op. Hier komen we uit in een klein keukentje. Verder is er een woonkamer, badkamer en een slaapkamer. Het lijkt erop alsof de eigenaar hier heeft gewoond. Wel handig als je huis direct aan het kantoor gelegen is. Het woongedeelte is niet heel erg spannend, dus we besluiten het kantoor zelf te bekijken. De eerste ruimtes die we tegenkomen lijkt het administratieve gedeelte. Wat we hier zien is onvoorstelbaar. De gehele grond ligt bezaaid met mappen en papierwerk. Tekeningen, rekeningen, gebruiksaanwijzingen, personeelsgegevens, notities en logboeken. Op de bureau’s staan nog oude typemachines, printers, oude floppydisks, rekenmachines en computers. Het is inmiddels 16 jaar geleden dat deze fabriek failliet ging, maar vrijwel alle papieren zijn hier nog te vinden. Wie hier de administratie nog eens zou willen nalopen, kan zich wel enkele jaren vermaken.
Hierna komen we aan in het laboratorium waar testopstellingen zijn gemaakt en flessen en meetapparatuur te zien zijn. De oude apparaten zijn nog in redelijke staat, maar we hebben geen flauw idee waar ze precies voor dienen. Hierna belanden we in het magazijn waar nog her en der spullen opgeslagen staan. Een trap nodigt ons uit om ook op een hogere etage te gluren. Ook hier is een opslag en liggen weer hele oude computers in een hoekje te verpieteren. Op de vloer liggen overal gekleurde plastic doppen waardoor we niet precies zien waar we op lopen. En dan gaat het bijna mis. Mijn maat waarschuwt me dat de vloer niet betrouwbaar is. Hij is nog niet uitgesproken, of hij zakt ineens door de vloer. Vlug grijp ik hem bij zijn rugtas. Gelukkig is hij alleen met één been door de vloer gezakt en is hij niet enkele meters naar beneden gevallen. Voor ons een eye-opener dat urban exploring ook gevaren met zich meebrengt. De oude gebouwen die we bezoeken zijn niet meer betrouwbaar en kunnen extreem gevaarlijk zijn.
‘Kijk uit, de vloer is niet best’ zegt mijn maat tegen me. Hij is nog niet uitgesproken of hij zakt zelf door de vloer. Urban Exploring kan gevaarlijk zijn. De gebouwen zijn niet betrouwbaar, dus wees op je hoede.
Bekomen van de schrik komen we in het nieuwe gedeelte van het complex waar weer enkele kantoren staan. Hier hebben de architecten hun tekeningen gemaakt. De tekentafels staan nog netjes in de ruimte opgesteld en sommige hebben nog een technische tekening. Inde ruimtes staan verder een boel oude computers, printers en plotters waarmee de tekeningen werden geprint.
Hoewel er al redelijk wat getrashed is bij S.A. des Chaudronneries Pierrou valt er nog altijd veel te zien en te ontdekken. Nu is het maar de vraag hoe lang urbexers deze locatie kunnen bezoeken. De fabriekshallen zijn al gesloopt en de gemeente wil ook het laatste pand gaan slopen en het terrein gaan gebruiken voor andere doeleinden. Deze plannen zijn er al enkele jaren, maar vanwege de hevig verontreinigde grond is de sloop nog niet doorgezet.
Wil je meer zien van onze urbex-ervaringen? Bekijk dan ook ons bezoek aan het kasteel Chateau Rouge;
Ik ben niet op zoek naar de toeristische hotspots die iedereen kent. Liever ga ik op zoek naar de hidden gems. Ik neem graag de tijd om een stad of regio goed te ontdekken en duik graag even de natuur in. Ooit begonnen met het bouwen van een website waar ik schreef over mijn reizen. Zo is Reizen & Reistips ontstaan. In 2024 de ultieme beloning voor mijn werk gekregen met de Golden Pen Award!
Het onderhouden van Reizen & Reistips kost tijd en geld. Vinden jullie mijn verhalen leuk en willen blijven genieten van mijn reisavonturen? Dan kunnen jullie mij steunen door op deze site tours of accommodaties te boeken. Ook kunnen jullie mij een kleine gift sturen via Buy me a Coffee (of een biertje). Alvast bedankt!