Night Tour met The Bug Lady in Costa Rica

Bioloog Tracie Stice onderzoekt al ruim twintig jaar het regenwoud van Oso Península. Nadat ze haar bachelor diploma behaalde, vertrok ze naar Drake Bay in Costa Rica. Hier ging ze haar passie achterna door spinnen en tropische insecten te bestuderen. Sinds 1997 organiseert ze voor toeristen nachtelijke wandelingen. Deze tours werden al snel de populairste van Drake Bay. The Night Tour wordt geprezen door Lonely Planet, Frommers en Foders. In tijdschriften en boeken wordt over haar geschreven en ook is ze al te zien geweest op televisie. Samen met haar man Gian begeleid ze de nachtelijke tours en blijven ze werken aan het documenteren van de rijke fauna van Costa Rica.

Wie het Parque Nacional Corcovado een bezoek wil brengen, doet er verstandig aan om eerst af te reizen naar Drake Bay. Deze plek is gelegen op het noordelijke punt van het schiereiland Osa. Het gebied van Osa wordt door velen beschouwd als het mooiste gebied ter wereld. 80% van het schiereiland is het beschermde gebied van Parque Nacional Corcovado en particuliere bosreservaten. Het geïsoleerde gebied wordt omringd door de Grote Oceaan en wordt nauwelijks bewoond. Hier vind je de grootste diversiteit aan fauna van Costa Rica. Dit park is per boot vanuit Drake Bay te bereiken, of per vliegtuig. Veel wegen zijn hier niet te vinden, waardoor het lastig is om Drake Bay te bereiken. Afhankelijk van het tijd van het jaar, kun je met een 4WD op het schiereiland komen, maar dit wordt vaak afgeraden omdat de zanderige weg vaak vanwege de regen onberijdbaar is. Beter kun de boot nemen van Sierpe naar Drake Bay, een tocht van zo’n twee uur. In Drake Bay zijn enkele betaalbare lodges te vinden, maar verwacht hier zeker geen luxe. Naast de tochten naar Corcovado kun je hier ook activiteiten als canopy doen, scubaduiken, dolfijnen en/of walvissen spotten of het Refugio Nacional de Vida Silvestre bezoeken. ’s Avonds is een wandeling met The Bug Lady een absolute aanrader.

De tour begint om 19.30, wanneer de zon al geruime tijd onder is en de dieren langzaam wakker worden. Er word door Tracie een ontmoetingsplaats doorgegeven waar alle mensen zich kunnen verzamelen. Hier krijg je een korte briefing wat je te wachten staat. Ook krijg je een speciale zaklamp mee, waar een infrarood optie op zit. Het rode licht verblind immers de dieren niet. Samen met de gids ga je vervolgens de jungle in en ontdek je de wonderlijke dieren en insecten die hier leven.

Een reservering voor deze tour is noodzakelijk. Houdt er rekening mee dat je in een gebied zit waar 400 centimeter neerslag met jaar valt. Zeker in de maanden april tot en met december kunnen er enorme stortbuien vallen. Er bestaat altijd een kans dat vanwege het heftige weer de tour geen doorgang vind. Tijdens ons drie-daagse verblijf aan de Drake Bay, ging de tour vanwege deze weersomstandigheden op de eerste avond niet door. Zorg er dus voor dar je een regenjack meeneemt en waterdichte schoenen aantrekt. Neem ook je eigen hoofdlamp of zaklamp mee, zodat je ook veilig terugkeert in je accommodatie.

Nadat onze eerste avond letterlijk in het water viel, krijgen we de tweede dag een herkansing. Op onze ontmoetingsplek maken we kennis met onze gids. Nadat hij ons allen een zaklamp heeft gegeven, spot onze gids in een oogwenk direct enkele bizarre kikkers. Door de enorme regenval, van de afgelopen nacht, kunnen we waarschijnlijk genieten van een grote diversiteit aan kikkers deze avond. De gids heeft al direct een Smoky Jungle Frog gespot, die ook wel bekend staat als de Reuzenfluitkikker. Deze soort behoort tot de grootste kikkersoorten. Dit dier kun je maar beter niet aanraken. Zodra deze kikker zich bedreigd voelt, stoot het een giftig stofje uit wat een brandend gevoel bij mensen kan veroorzaken. Honden en katten zouden zelfs kunnen overlijden wanneer ze dit dier zouden eten. Daarnaast maken ze een geluid die je van verre al kunt horen. Het geluid heeft zelfs iets weg van een blaffende hond.

Ken je het verhaal van het likken van bepaalde padden? Dit zou een hallucinerend effect hebben. De Reuzenpad, die dit effect teweeg zou brengen, zien we niet veel later. De kikker werd geïntroduceerd in Australië om insecten en muizen te bestrijden, maar werd daar een regelrechte plaag omdat het geen vijanden had vanwege de giftigheid. Tegenwoordig wordt in Australië derhalve deze kikker als plaag gezien. Ze zijn symbool geworden voor een diersoort die een ecologische ramp heeft veroorzaakt doordat ze in een gebied terecht zijn gekomen waar ze niet thuis horen. Iets minder eng is Hourglass Tree Frog. Deze kleine kikkertjes hebben een goudgele kleur en hebben een mooi patroon op hun rug, dat lijkt op een zittende kat.

We lopen verder, steken vervolgens met een bootje een rivier over, waar Tracie ons staat op te wachten. Ze maakt kennis met ons en spot al direct een insect tegen de muur. Het is de Leaf Praying Mantis (bidsprinkhaan), een insect dat enkele dagen eerder al op mijn hoofd vloog. Gezien de grootte van dit insect was ik behoorlijk geschrokken, want ik wist ook totaal niet wat me op dat moment overkwam. Gelukkig kon The Bug Lady me nu dus vertellen dat het een ongevaarlijk beestje is.

Met de groep en onze twee gidsen lopen we verder de jungle in en zien we de bizarre wereld van de spinnen. Terwijl we langs een wanf van zand, stopt Tracie en pakt ze twee satéprikkers uit haar tas. We moeten ons in een kring om haar heen opstellen en goed kijken naar het zand. Voorzichtig wroet ze met de stokjes door het zand en ineens gaat er een ‘deurtje’ open. Daarachter zit een spin, die denkt dat het een prooi kan vangen. Het is de valdeurspin. Deze spinnen jagen vanuit hun huisje en wachten geduldig tot een beestje langskomt. De deur is goed gecamoufleerd en afgesloten. Rondom heeft de spin struikeldraden gesponnen. Wanneer een prooi voorbij loopt, weet de spin aan de hand van de trillingen dat het ten aanval kan gaan. Het deurtje wordt geopend en de spin valt aan. In dit geval waren de satéprikkers niet interessant voor de spin.

Een andere boeiende spin die we zien is Deinopidae. Deze spin heeft een ingenieuze manier om zijn prooi te vangen. Ze hebben een soort net in hun voorpoten. Wanneer een prooi nadert kunnen ze het net twee tot drie keer uitrekken en de prooi gevangen nemen. Ze hebben twee enorme grote ogen, waarmee ze in de nacht goed kunnen zien. Terwijl we gebiologeerd naar de spin kijken, heeft de andere gids ineens in het struikgewas een gigantische wandelende tak gevonden. Dit insect is zo goed gecamoufleerd, daar zouden wij zo langs zijn gelopen. Het geeft maar eens te meer aan hoe goed je moet kijken in de jungle wil je dieren en insecten spotten. Ondertussen begint het langzaam te regenen. We doen onze regenjack aan en ineens duikt er hoog in de toppen van de boom een opossum op. Ik heb mijn camera snel bij de hand en kan het dier op de gevoelige plaat vastleggen.

Verder zien we de geheel ongevaarlijk zweepspin. Met de lange poten kan het heel hard wegrennen, en wanneer nodig kan het een prooi bijten. Hoewel de naam anders doet vermoeden, hebben ze niets te maken met de familie van de spinnen. Ze mogen ook niet verward worden met schorpioenen. Gelukkig zien we ook nog de kikker waar Costa Rica om bekend staat; de roodoogmakikikker. Ze hebben een lichtgroene bovenzijde en rode ogen. Afhankelijk van de soort zijn de tenen en vingers en de kleur van de buik verschillend. Ze zijn vooral ’s nachts actief, terwijl ze overdag tussen de bladeren verstoppen. Op veel reisgidsen, -boeken en brochures worden de kikkers afgebeeld. Ze in levende lijven zien, is werkelijk prachtig.

The Bug Lady spot nog meer kleine diertjes op de meest gekke plekken. We zien slapende leguanen en vlinders, nog meer kikkertjes op de onderzijde van bladeren en andere insecten die we nog niet eerder hebben gezien. Onze wandeling duurt ruim 2,5 uur waarin we veel kleine dieren hebben gezien. Tracie heeft ons enkele geheimen laten zien die de jungle en zijn bewoners heeft. Het is een leerzame en vooral leuke ervaring om deze geheimen te ontdekken. Een tour met The Bug Lady kunnen wij ten zeerste aanraden.