Wandelen in Duitsland: Rundwanderweg Piesberg in Osnabrück

De Piesberg. Ja, de naam klinkt inderdaad erg grappig. Een bezoek aan de Piesberg kan ik zeker aanraden, want je kunt hier een mooie wandeling maken. Ten noorden van Osnabrück ligt het Natur- und Geopark TERRA.vita waar de Piesberg onderdeel van is. In de 18e eeuw werden hier de eerste tunnels gegraven voor mijnbouw. De winning van de kolen was voor de stad Osnabrück economisch heel belangrijk. De mijnen werden in 1898 gesloten omdat ze steeds overstroomden met water. De vraag naar kolen steeg na de Tweede Wereldoorlog, waardoor de mijnen weer tijdelijks in gebruik werden genomen. In 1989 sloot de mijn wederom, maar ging men opgravingen doen in de steengroeve. Er werden fossielen gevonden die miljoenen jaren oud zijn. De steengroeve werd de grootste van Centraal-Europa.

De Piesberg is onderdeel van het Natur- und Geopark TERRA.vita en ligt ten noorden van Osnabrück. In de 18e eeuw vond er hier mijnbouw plaats.

Tussen 1976 en 2005 werd de Piesberg gebruikt als stortplaats. Hierdoor is er methaan ontstaan. Van dit gas kunnen ruim 1600 huishoudens worden voorzien van energie. Maar ook de wind zorgt voor energie. Sinds 1990 wordt er al energie gewonnen door de wind en sinds 2010 staan er meerdere windmolen.

Pas sinds 2005 is het gebied opengesteld voor mensen en kan iedereen genieten van de rijke flora en fauna rondom het gebied en tevens ook terug de geschiedenis in. De aarde heeft namelijk van ieder tijdperk zijn sporen achtergelaten, zelfs tot 300 miljoen jaar geleden. Er werd een wandelroute aangelegd rondom de steengroeve van ruim acht kilometer. Het is één van de meeste gevarieerde wandelroutes in de regio van Osnabrück.

De Rundwanderweg Piesberg begint bij het Museum Industriekultur. Indien je interesse hebt kun je dit museum bezoeken. Bezoekers worden getrakteerd op de geschiedenis van de mijnindustrie. Je ziet er stoommachines die nog in gebruik zijn, de fossielen die zijn opgegraven en met een glazen lift kun je 30 meter diep in de grond gaan. Via een historisch spoorlijn kun je de mijnschacht in. Een bezoekje aan dit museum zit er wegens tijdgebrek voor ons niet in.

Vanaf het Museum Industriekultur wandelen we de straat over en komen we aan bij een klein station. Vanaf hier lopen we over de oude spoorlijn. Dit spoor is nog altijd in gebruik dus let er goed op dat er geen treintje aankomt. Wanneer we het spoor blijven volgen, wandelen we eerst of een brug en vervolgens een kleine canyon. Hierna zullen we voor de eerste kleine uitdaging komen te staan. Nu moeten we namelijk twee steile trappen oplopen om de heuvel te beklimmen. De weg omhoog voert gaat over de ‘Erdzeitalter-Treppe’. Op de traptreden worden de verschillende periodes uit het carboon aangeduid met de typische planten of dieren uit die periode. Door goed op te letten kun je zelfs tellen hoe oud de Piesberg is en sinds wanneer de mensen op de aarde zijn.

Eenmaal boven staan we recht onder een enorme windmolen. Hier staat ook een uitzichtplatform die je kunt beklimmen. Vanaf dit platform heb je een 360 graden uitzicht op het gehele gebied. Informatieborden geven aan wat je in de verte kunt zien. Bij helder weer kun je een behoorlijk eind kijken en kun je een behoorlijk aantal van de hotspots zien. Maar natuurlijk is het uitzicht op de steengroeve ook zeer indrukwekkend. Voor het eerst tijdens deze wandeling hebben we een goed overzicht op de grootste actieve steengroeve van Centraal-Europa.

Na het eerste uitzichtplatform wandelen we langs de groenafvalverwerking van de Servicebetriebe Osnabrück. Heel erg fraai ruikt het hier niet, maar omdat er een briesje waait valt het nog enigszins mee. Omdat we liever de geur van natuur inademen, wandelen we hier iets sneller voorbij. We komen aan op een bospad waar we naast hardlopers ook enkele mountaiunbikers tegenkomen. Voordat we naar het volgende uitzichtplatform lopen, slaan we eerst nog even rechtsaf. Via een stuk bos komen we aan bij het Kultur- und Landschaftpark Piesberg. 140 jaar geleden werd hier een park aangelegd met verschillende boomsoorten.

Één van de boomsoorten die je hier kunt zien is de Sequoiaboom. Deze mammoetbomen hebben we eerder gezien in het Sequoia National Park tijdens onze reis door Amerika. Ook deze sequoia is indrukwekkend. De boom is al ruim 150 jaar oud en met een hoogte van 33,70 meter is het hoger dan het Stadhuis van Osnabrück. Naast de sequoia kun je hier nog enkele andere bijzondere bomen bewonderen.

We keren terug naar het pad van de route en komen aan bij een tweede uitzichtplatform. Tijd om de drone eens in de lucht te sturen om een beter beeld te krijgen van de steengroeve. Omdat er toch een aardig windje waait, stuur ik de drone niet al te hoog. De wind wordt immers ook gecreëerd door de enorme windmolen. Vanaf de lucht is overigens goed te zien hoe indrukwekkend deze steengroeve eigenlijk is. Ondertussen is er een motorcrosser zich beneden in de groeve aan het vermaken. Ik betwijfel of dit de bedoeling is, anders heeft hij een heel leuk parcours uitgekozen.

Niet ver van het uitzichtplatform is een klein labyrint van stenen gemaakt. Kinderen kunnen hier tijdens de wandeling nog even spelen. Voor Lianne is het net iets te makkelijk. Nog voordat we de bossen in wandelen, bereiken we een derde uitzicht op de steengroeve.

Wederom wijken we even van de route af om de Johannessteine te bekijken. Deze 750 meter lange pad is 40 jaar lang niet toegankelijk geweest voor het publiek, maar werd in 2016 weer heropend. De Johannessteine worden gezien als een ‘Natuur- en Cultuurmonument’ die een grote historische betekenis rondom de steengroeve hebben. De stenen werden reeds in 1789 ontdekt door de cartograaf Johann Wilhelm du Mont. De stenen zijn 300 miljoen jaren en er zijn een aantal mythes rond. Zo zou Johannes de Doper op de Piesberg zijn geweest om de heidense Saksen te bekeren. Tijdens het nazi-tijdperk aan het begin van de 20e eeuw werden de stenen tot Germaans Heiligdom uitgeroepen.

Terug naar de Rundwanderweg. We wandelen verder naar een ander uitzichtplatform. Ditmaal niet op de steengroeve, maar op de groene omgeving. Vanaf hier hebben we zicht op de omliggende dorpen en zien we het Teutoburger Wald. Via het platform moeten we de trap naar beneden nemen om onze route verder te vervolgen. Vanaf dit punt wandelen we een groot gedeelte door een bosrijke omgeving. We passeren verschillende rotsformaties en overblijfselen van de eeuwenoude mijnen van de Piesberg zoals de ‘Stüveschachtanlage’.

Al sinds de 15e eeuw zijn er bewijzen van mijnbouw op de Piesberg. Pas in 1860 begon met met de ondergrondse mijnbouw. Dit bouwwerk stamt uit deze periode. Nadat de mijnbouw stopte in 1898, had het gebouw geen functie meer. Langzaam nam de natuur het gebouw over en was het volledig begroeid met klimop. Nog niet zo lang zag men toch de historische waarde van dit gebouw, waarna de restauratiewerkzaamheden begonnen. Deze zouden tot 2021 moeten duren.

Nadat we dit gebouw passeren wandelen we het overige gedeelte door de bossen. Het laatste stuk loopt parallel langs de autoweg die ons naar het Museum Industriekultur brengt waar onze auto geparkeerd staat.