Review: De Ladarijder van William Immink

Ik ben een liefhebber van oude oost-blok auto’s. Niet voor niets ben ik sinds 2008 al de trotse bezitter van een Trabant. Boeken over een roadtrip in een oude auto trekken derhalve altijd mijn aandacht. Door de kaft van het boek was mijn eerste gedachte dat Immink zijn roadtrip zou maken in een klassieke Lada 1200. Dat is helaas niet het geval, want Immink rijdt in een Lada Granta. In principe maakt het voor het boek verder niets uit. Een roadtrip maken in een oude Lada is waarschijnlijk ook niet het beste idee. Gelukkig heeft Immink ook een voorliefde voor de oude koekblikken en er wordt ook een hoofdstuk gewijd aan de iconische auto. Rusland en de lada gaan immers hand in hand. Immink bezoekt onder meer de Lada fabrieken in Toljatti en Izjevsk. Bij sommige verhalen over de problemen met een oldtimer krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. Zeer herkenbaar! Met zijn onbetrouwbare Lada Granta maakt Immink een roadtrip door het onbekende Rusland en de Lada komt veelvuldig in de verhalen terug.

Oedmoertië, Tatarstan, Kalmukkië, Basjkirië, Ingoesjetië. Het zijn regio’s in Rusland waar ik nog nooit van heb gehoord. Dankzij mijn interesse in voetbal heb ik wel eens van de steden Krasnodar en Perm gehoord. En natuurlijk Sotsji, want deze stad was tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 en het WK in 2018 een belangrijke sportstad. Maar eigenlijk kan ik me totaal geen voorstelling maken van deze steden. In het boek neemt Immink me mee op reis door dit deel van Rusland.

Josjkar-Ola

Een voorbeeld van zo’n onbekende stad is Josjkar-Ola, een stad in de republiek Mari El. In deze stad is het Kremlin nagebouwd. En dat niet alleen, want ook de grachten van Amsterdam, de rozenhoedkaai van Brugge en Schloss Neuschwanstein zijn hier nagebouwd. Er staat zelfs een standbeeld van Rembrandt in deze stad. Dat maakt me natuurlijk nieuwsgierig en ik kan het niet laten om de stad via Google eens op te zoeken. Leonid Markelov was de gouverneur van de republiek Mari El en pompte veel geld in zijn project om een ‘klein Europa’ te bouwen in Josjkar-Ola. Hij financierde zijn project voornamelijk met gestolen geld en hij kocht mensen om zodat hij aan de macht kon blijven. Inwoners van de republiek de dupe werden hiervan alleen maar de dupe, want er werd nauwelijks geïnvesteerd in de regio zelf.

Je kunt verder in het boek lezen over steden die aan het leeglopen zijn en compleet in verval zijn geraakt. Maak kennis met de lokale bevolking en hun cultuur. Lees in welke omstandigheden ze wonen en moeten werken. Immink trekt naar Georgië, bezoekt bijzondere kerken en kloosters en vertelt over enkele andere steden. Ik ga uiteraard niet te veel verklappen over het boek.

De Ladarijder: op een roadtrip door Rusland is niet het eerste boek van William Immink. Eerder publiceerde hij al het boek Kaaskop tussen de kalasjnikovs. Ook in dit boek vertelt Immink over Rusland aan de hand van levensverhalen van de lokale bevolking en nieuwsgebeurtenissen. Het zijn verhalen over religie, politiek, cultuur en economie. Maar hij beschrijft ook zijn eigen ervaringen in het grootste land ter wereld. Als kind woonde Immink een tijdje in Kazachstan. Hier is zijn fascinatie voor Rusland en de voormalige Sovjet-Unie ontstaan. Hij keerde voor een tijdje terug naar Nederland, maar na enkele jaren naar Rusland. Hij woont tegenwoordig in Izjevsk waar hij met zijn jonge gezin woont en werkt als Rusland-correspondent.

De Ladarijder is begin 2022 uitgegeven door Uitgeverij Elmar. Een boek uitbrengen over een reis door Rusland ten tijde van de huidige omstandigheden in Oekraïne is niet al te handig. Het boek is echter net voor het conflict gepubliceerd. Aan het begin van het boek maakt de auteur een vermelding over de huidige situatie. Immink wil met het boek een inkijkje geven in het leven van de gewone Russen. Er is een groot verschil tussen de gewone Russen en de regering van het land. Niet voor niets waren er tijdens de inval van Rusland in Oekraïne al vele protesten in verschillende Russische steden. Aan de hand van de verhalen in het boek kun je ook duidelijk merken dat een aantal Russen het totaal niet eens zijn met de manier waarop het land geregeerd wordt. In veel regio’s heerst armoede en zijn er weinig kansen voor jongeren. De jongeren verlaten de dunbevolkte regio’s en trekken naar de grotere steden, waardoor de verpaupering alsmaar erger wordt. Er is weinig werk, de leefomstandigheden zijn slecht en de wegen verkeren in een dramatische staat. Het is verbazingwekkend om te lezen hoe een land zijn bewoners op deze manier laat leven.

Door de huidige omstandigheden is de animo voor het boek wellicht ver te zoeken. Dat is jammer. Mocht je geïnteresseerd zijn in het onbekende Rusland en het dagelijkse leven voor veel mensen, dan kan ik dit boek zeker aanraden. Ik heb De Ladarijder met plezier gelezen en vond het een leuke kennismaking met het onbekende Rusland.