Reistips voor Buçaco

Buçaco is een magische plek. Het is deels bos en deels arboretum. Al in de 6e eeuw was het een kloosterlijke retraite. In 1628 bouwden de karmelieten hier een huis en ommuurden het bos om de wereld op afstand te houden. Vrouwen werden uitgesloten van deze ’tuin van Eden’ door pauselijk decreet om de monniken vrij te houden van verleiding. De monniken legden contemplatiepaden aan, ze bouwden kapellen en er werden bomen geplant. De bomenverzameling werd later door ontdekkingsreizigers uit Afrika en de Nieuwe Wereld verder uitgebreid. Deze verzameling verwierf in 1632 pauselijke protectie en bevat op 105 ha ongeveer 700 inheemse en exotische soorten. Onder deze soorten de eerbiedwaardige ‘Buçaco-ceder’, Himalaya dennen en Mexicaanse ceders. Wie een boom vernielde werd zwaar bestraft. In 1810 werd de rust in het bos van Buçaco verstoord toen er op deze plek werd gevochten tegen de Fransen. Hertog Wellington versloeg de troepen van Napoleon. Buiten de muren is een klein museum geweid aan deze napoleontische oorlog.  Het klooster werd in 1834 gesloten, maar het bos leeft voort met zijn wandelpaden, kluizenaarsgrotten en het Buçaco Palace Hotel. Dit neo-manuelijnse paleis is één van Europa’s grandioze paleizen. Tegenwoordig is het een hotel en één van Europa’s oudste. Een wandeling door het bos brengt bezoekers langs mooie bezienswaardigheden zoals Cruz Alta en Fonte Fria.