Mulberryhaven van Arromanches

Het dorpje Arromaches-les-Bains geniet met name bekendheid vanwege de kunstmatige haven die tijdens de Tweede Wereldoorlog is aangelegd.

De Engelse en Franse troepen konden tijdens deze oorlog niet tegenhouden dat de Duitsers Nederland, België en Luxemburg binnenvielen. Ze vluchtten via Duinkerken naar het Verenigd Koninkrijk. Zo konden de Duitsers op 14 juni 1940 ook Parijs innemen. Roosevelt, Churchill en Stalin bedachten een strategie hoe ze de Duitsers konden verslaan. Geallieerden wisten overwinningen te boeken in Azië, Noord-Afrika en Stalingrad waardoor er een Oostfront ontstond. Nu moest er nog een Westfront ontstaan. Operatie Overlord was begonnen.

Tijdens de voorbereidingen van Operatie Overlord, de invasie van Normandië, vonden de geallieerden het absoluut noodzakelijk om over havens te beschikken, maar een bestaande haven gebruiken was onmogelijk. Een Canadese aanval op de haven van Dieppe mislukte, omdat de Duitsers hadden versterkt. Een poging om een haven over te nemen zou gepaard gaan met heel wat verlies van levens en de kans dat een haven ongeschonden zou blijven was ook nihil. De geallieerden besloten daarom om een kunstmatige haven te bouwen. Het materiaal zou in Groot-Brittannië worden vervaardigd en over het Kanaal versleept worden. Dit ging met een snelheid van maar 6 kilometer per uur en enorme stormen zorgen voor extra vertraging. Eenmaal het Kanaal over zou de haven ter plekke gemonteerd worden. Het was de bedoeling dat er twee haven zouden komen. De eerste stond gepland in Vierville-sur-Mer bij Omaha Beach, onder de codenaam Mulberry A. De andere stond gepland in Arromanches-les-Bains bij Gold Beach onder de codenaam Mulberry B. De 50e Britse Ifnanteriedivisie landde op 6 juni en veroverde Arromanches al diezelfde dag.

Na de verovering kon men starten met de bouw van de haven. Allereerst werd begonnen met het afzinken van oude schepen om de golven te breken. Deze werd vervolgens versterkt met 115 enorme betonnen blokken. Dit vormde een dam zo’n 2 kilometer van de kust. Hierna werden drie loskades aangelegd. De westelijke kade was bedoel voor munitie, de oostelijke kade werd gebruikt voor de landing van troepen en allerlei voertuigen en de middelste kade was voor de bevoorrading van kleding, medicijnen en voedsel. Iedere kade was verbonden met drijvende bruggen waarmee het materiaal aan land kon worden gebracht. De Britten bouwden ook nog drie verdedigingssystemen en er werden ballonnen gevuld met waterstof bevestigd waardoor de Duitse vliegtuigen geen aanval op de haven konden uitvoeren.

Een week na de start van de bouw raasde er een storm over het Kanaal en werd Mulberry A verwoest. De haven was onbruikbaar. Resterende elementen werden gebruikt om Mulberry B te repareren die minder beschadigd was. De bouw van deze haven was zijn tijd ver vooruit. Britse ingenieurs hadden rekening gehouden met de getijden en enorme masten ontworpen die tijdens eb en vloed op dezelfde hoogte als de schepen bleven. Het verschil tussen eb en vloed is in Arromanches immers acht meter.

In totaal kwamen 529.00 ton goederen door de Mulberryhaven van Arromanches. Op het hoogtepunt verwerkte de haven 745 vrachtwagens per uur en werd er in één dag tot aan 18.000 ton aan bevoorradingen verscheept. Op 19 november 1944 werd de haven gesloten.

Overblijfselen van de kunstmatige haven zijn nog altijd zichtbaar in de zee. Ze zijn stille getuigen van een unieke prestatie van destijds.