Meisjeshuis

Het Meisjeshuis is een monumentaal pand in de binnenstad van Delft. Dit pand diende als meisjesweeshuis en ligt aan de Oude Delft.

Voor de stadsbrand van 1536 stond op deze locatie een Heilige Geestzusterhuis. De brand verwoestte het gebouw en in 1578 werd een nieuw gebouwd gebouwd met de functie van weeshuis. In 1767 werd dat gebouw ook afgebroken en werd in 1769 een nieuw pand geopend, ontworpen door Nicolaas Terburgh die ook de Lutherse kerk ontwierp.

In het weeshuis was ruimte voor 32 meisjes. De meisjes waren halfwezen uit hervormde gezinnen met minimaal één levende ouder. De meisjes hadden een leeftijd tussen de 6 en 10 jaar. Wie in het weeshuis wilde wonen moest kleding en een bed met toebehoren of een pond Vlaams inbrengen. Wanneer de meisjes het weeshuis weer verlieten, mochten ze hun spullen weer meenemen. Meestal verlieten de meisjes het weeshuis op een leeftijd van 18 jaar. De meisjes werden tijdens hun verblijf goed opgeleid met onderwijs in taal, rekenen, godsdienst, handenwerken en koken en konden op hun 18e gaan werken. Iedere zondag bezochten de meisjes de ochtend- en middagdiensten in de Oude Kerk. Na deze dienst mochten ze even naar huis, naar hun overgebleven ouder of broers/zusters,

In de twintigste eeuw verloren weeshuizen hun functie. Zo woonden er in 1954 nog maar 15 meisjes. Ze werden bij familieleden ondergebracht toen het pand werd verkocht aan de gemeente Delft. De opbrengst van de verkoop ging naar de stichting Hulp aan Delftse Jongeren.In 2003 verkocht de gemeente het huis terug aan de stichting die de weesmeisjes opving.

Sinds 2005 is het Meisjeshuis na een verbouwing weer in gebruik genomen. Het pand biedt huisvesting aan Sociëteit ‘Het Meisjeshuis’ en Erfgoedhuis Zuid-Holland.