Oude Kerk

De Oude Kerk is de oudste kerk van Delft. Dit bouwwerk kent vele verhalen; het is vaak verbouwd en gerestaureerd, was het toneel van rampen en geweld en het kende gouden tijden en welvaart.

Al in 1050 staat er in het bedrijvig stadje tussen de boerderijen, bierbrouwerijen en herbergen een tufstenen kerkje. In 1240 wordt er begonnen aan de eerste verbouwing en uitbreiding. Delft groeit en de kerk groeit mee. In 1325 begint men aan de bouw van de toren, maar door de omliggende grachten is er nauwelijks ruimte voor de toren. Het water wordt omgeleid en de gracht gedempt voordat men begint aan de bouw van de toren. Tijdens de bouw blijkt er echter iets niet helemaal goed te gaan. Door de zachte ondergrond verzakt de toren waardoor deze scheef komt te staan. De bewoners van het tegenovergelegen Bagijnhof zijn bang dat de toren om zal waaien. In 1843 werd er zelfs gedreigd met de sloop van de toren. Zo ver komt het allemaal niet. De toren wordt gerestaureerd en nog altijd nauwlettend in de gaten gehouden. Door de scheve toren heeft de kerk enkele bijnamen gekregen zoals de Delftse ‘Toren van Pisa’ en ‘Scheve Jan’.

De Oude Kerk had reeds enkele ingrijpende renovaties gehad. Na de stadsbrand in 1536, na de buskruitontploffing in 1654 en toen de grafstenen verzakten tussen 1790 en 1795. In 1921 volgde een verwoestende brand waarna de kerk drie jaar dicht was. Na de Tweede Wereldoorlog volgde weer een renovatie en heeft de kerk drie orgel die regelmatig worden gebruikt tijdens erediensten en concerten.

Opvallend zijn de gebrandschilderde ramen. Elk raam in de kerk vertelt een Bijbels verhaal. Tijdens de Middeleeuwen speelden de ramen een belangrijke rol in de kerkdiensten. De verhalen van glas werden namelijk gebruikt om de bevolking te onderwijzen.

Enkele bekende mensen zijn begraven in de Oude Kerk, waaronder Piet Hein, Johannes Vermeer en Maarten Tromp. Ook was de kerk het toneel van de huwelijksvoltrekking van prins Friso en prinses Mabel in 2004.