Reistips voor Beja

Julio Cesar noemde Beja ooit Pax-Julia, naar de vrede die hier met de Lusitaniërs werd gesloten. Beja is de traditionele hoofdstad van de Baixo Alentejo. Het is een landbouwstreek in het diepe zuiden van Portugal. De heuvel waarop de stad ligt, werd vaak bestreden en nog vaker bezet. Beja kwam in de 8e eeuw onder moslimbewind en werd pas in de 13e eeuw weer geheel heroverd door de christenen. In de tussentijd werd zij door aanhoudende conflicten vrijwel geheel verwoest. Verdere onlusten volgden in de 17e en het begin ban de 19e eeuw tijdens de oorlog op het Iberisch schiereiland. Het is daarom niet verwonderlijk dat Beja wordt overheerst door een imposant 13e eeuws kasteel, dat in plaats van eerdere vestingswerken is gekomen, die de Moren en de Romeinen hadden opgetrokken. De centrale toren is met zijn 40 meter de hoogste van Portugal. Wie de 197 treden van de toren kan beklimmen, krijgt een sensationeel uitzicht over Beja en de glooiende vlakten eronder. Een van de weinige preromaanse kerken van Portugal staat ook naast het kasteel, de witgekalkte São Amaro.

De schoonheid van Beja is gelegen in haar onmiskenbare geschiedkundige belang, versterkt door het feit dat de stad zich niet onbeperkt heeft kunnen uitbreiden, maar een onbedorven oorspronkelijk karakter heeft weten te behouden. In 711 kwam de stad in Moorse handen en kreeg het zijn huidige naam. De Moorse architectuur is overal, tot in de straatjes, zichtbaar. Ze brachten een levendige cultuur met zich mee, maar werden in 1162 verdreven. In recentere jaren was Beja het toneel van strijd tegen tirannieke regimes. In 1808 richtten Franse troepen een bloedbad aan onder de inwoners van de verwoeste stad. Onder Salazar leidde generaal Delgado hier in 1962 een mislukte opstand. Het culturele hoogtepunt van de stad is het regionale museum Da Rainha Dona Leonor. Het is een nationaal monument vol schatten, in het voormalige klooster dat uit de 15e eeuw dateert. Het is een indrukwekkend gebouw met een complex gotisch rasterwerk. Een klokkentoren en een spits complementeren het romantische plaatje. Hier woonde Mariana Alocoforado, een 17e eeuwse non die verliefd werd op een onstuimige Franse officier en hem vijf hartstochtelijke liefdesbrieven schreef, die later in Frankrijk werden uitgegeven en beroemd werden. Sommige zeggen dat ze minnaars waren, anderen dat zij hem maar één keer heeft gezien vanuit een raam.