Zoals iedere reisfan heb ook ik een wishlist. Op deze wishlist staan natuurlijk enkele prachtige landen waar ik eens heen zou willen. Mooie verre oorden, of juist moeilijk bereikbare plekken waar je niet zomaar 1 2 3 kunt komen. Dromen mag natuurlijk altijd en je wilt natuurlijk ook ergens voor leven. Naast de verre landen, heb ik ook enkele steden of plekken in de buurt die ik graag zou willen bezoeken en waar wellicht sommigen van jullie nog geeneens hebben gehoord. Af en toe zal ik via mijn website een land of stad van mijn wishlist prijs geven en vertellen waarom ik er heen wil. Wat maakt deze plek zo bijzonder en wat valt er te zien en te doen? In deze editie neem ik jullie mee naar Oradour-sur-Glane.
We schrijven 10 juni 1944. Het is nog altijd midden in de Tweede Wereldoorlog wanneer een colonne Duitse soldaten op zaterdagmiddag om 13.30 arriveert in het Franse dorpje Oradour-sur-Glane. Ze hebben zojuist al een bloedbad aangericht in Tulle. Alle inwoners van het Frans dorpje worden verzameld, waarna de vrouwen van de mannen worden gescheiden. Niet veel later worden alle mannen doodgeschoten. De vrouwen en kinderen worden opgesloten in de kerk. Rond 16.00 word de kerk opgeblazen met alle vrouwen en kinderen erin. De rest van het dorp wordt compleet verwoest binnen een paar uur. 642 mensen overlijden en maar 6 dorpelingen weten te ontsnappen aan deze gruwelijkheden.
De Tweede Wereldoorlog eindige enkele maanden later. Euforie en vreugde , maar Oradour-sur-Glane raakte in de vergetelheid voor lange tijd. Het dorp werd enkele kilometers verder opnieuw gebouwd, maar Charles de Gaulle besloot dat de resten van het dorp een functie moesten verkrijgen van een monument. In 1999 werd er bij de ingang van het dorp een museum ingericht, het Centre de la Memoire. Het is een ondergronds museum met foto’s, fims en audio. Wanneer je eenmaal het museum doorloopt kom je weer bovengronds in het oude dorp. Daar zie je alle ruïnes nog in de staat van na de verwoesting. Alles is gelaten zoals het op de fatale dag is achtergelaten. De auto van de dokter staat nog midden op het plein, naaimachines staan nog in de winkel, de tramrails is nog intact en auto’s staan nog in de garage.
Het moet een vreemd gevoel zijn hier rond te lopen met de wetenschap welk drama zich hier heeft afgespeeld. Een volledig dorp dat in puin ligt na al die jaren. Het moet eruit zien als een filmset, maar het is de gruwelijke waarheid wat je hier ziet. Doordat het mij zo indrukwekkend lijkt, zou ik dit dorp eens willen bezoeken.
