Pont Charles de Gaulle

De Pont Charles de Gaulle heeft al meerdere voorgangers gehad. De eerste melding van een brug stamt uit de 9e eeuw. Deze brug werd door de sterke stroming van het water meegesleurd en vernield. Doordat hiermee een oversteek naar de andere zijde van de Maas onmogelijk was, werd een bootje gebruikt tot 1080. Daarna werd een stenen brug gebouwd met zes bogen. In 1466 was de brug het toneel van een akelig tafereel. Achthonderd inwoners werden, per koppel vastgebonden, het water ingeduwd. Aan het einde van de zestiende eeuw begeeft de brug het opnieuw nadat de Maas overstroomt. In 1870 werd de stenen brug vervangen voor een brug van metaal.

Op 15 augustus 1914, tijdens de Eerste Wereldoorlog, bestormt het regiment van Charles de Gaulle de Citadel. Deze is op dat moment verovert door de Duitsers. Volgens de mondelinge overleving wordt de luitenant de Gaulle in het been geraakt tijdens het oversteken van de brug. Op 23 augustus word de metalen brug vernield.

In 1925 wordt de brug opnieuw gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de brug echter opgeblazen door het Belgische leger op 12 mei 1940 om zo de oprukkende Duitse troepen tegen te houden. De brug zoals deze nu te zien is, werd in juni 1953 in gebruik genomen. De brug is gewijd aan Charles de Gaulle, zoals de naam al doet vermoeden. De Pont Charles de Gaulle is 54 meter lang, 15 meter breed en heeft aan beide zijdes een voetgangersstrook. Ter ere van Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon, heeft Dinant over de stad zo’n 28 grote saxofoonbeelden verspreid staan. Ook op de Pont Charles de Gaulle zijn er enkele hiervan te zien.