Bernauer Strasse

Door geheel Berlijn zijn nog resten muur te vinden, maar bij de Bernauer Strasse geven de stukken muur die er nog staan het meest realistische beeld van hoe de Muur eruit heft gezien. Een lang stuk Muur dat in originele staat is gebleven is hier te vinden.

In de nacht van 12 op 13 augustus besloten de Oost-Duitse autoriteiten om de grens rond de westelijke sectoren van Berlijn te sluiten. De Muur bestond allereerst uit rollen prikkendraad die over de staten werden gerold. Al snel werden deze vervangen door een Muur van 4 meter hoog, ondersteund door een tweede muur van gewapend beton. Er werd een buis bovenop de Muur gezet, zodat mensen zich niet konden vastklampen. Langs de Muur patrouilleerden wachters met honden in de zogenoemde Todesstreifen. Mensen die te dicht bij de grens woonden, moest verhuizen en ramen die uitkeken op het westelijke gebied werden dichtgemetseld.  In totaal stonden door geheel Berlijn 292 wachttorens en 57 bunkers.

De Bernauer Strasse maakte deel uit van de Franse sector van West-Berlijn. Hier stonden deuren en ramen van de huizen zo dicht bij de Muur, dat West-Berlijn extreem dichtbij was. Enkele mensen sprongen hier uit ramen om te ontsnappen aan het DDR-regime. 10 mensen vonden de dood bij hun ontsnappingspoging. Bekend is de mislukte vluchtpoging van de 77 jarige Frieda Schulze. Terwijl ze zich uit het raam laat zakken om te vluchten naar het Westen proberen Oost-Duitse bewakers haar terug het raam in te trekken.

Een ander bekende foto is de vlucht van Conrad Schumann. Als Vopo hield Schumann op 15 augustus 1961 toezicht bij de kruising van de Ruppiner en de Bernauer Strasse. Al enkele malen had Schumann gecontroleerd of hij over de prikkeldraadversperringen kon stappen. Blijkbaar maakte hij vlak voor zijn poging ook een zenuwachtige indruk en hadden mensen in de gaten dat hij iets ging doen. Op het moment dat Schumann zijn machinepistool liet vallen en het op een rennen zette om over het prikkeldraad te rennen, maakte fotograaf Peter Leibing een foto. Schumann woonde in het westen, werkte nog voor Audi, maar kon er niet mee leven dat hij familie en vrienden achterliet. Hij pleegde zelfmoord op 20 juni 1998.

Ook de Versöhnungskirche werd zwaar getroffen door de bouw van de muur. Het hoofdportaal werd afgesloten door de Muur en de West-Berlijners konden de kerk niet meer bezoeken. Op 23 oktober 1961 werd de kerk ook voor Oost-Duitsers gesloten en de kerk kwam te staan in de Todesstreifen. De kerktoren deed dienst als wachttoren en had een machinegweerpost. Op 22 januari werd de kerk opgeblazen en zes dagen later de toren. Tegenwoordig liggen op de fundamenten van de oude kerk een nieuwe Kapelle der Versöhnung. Deze werd ingewijd op 9 november 2000, precies 11 jaar na de val van de Muur. Ook het altaar en het kruis van de oude kerktoren hebben een plaats in de nieuwe kapel gevonden.