Olympiastadion Berlin

De oorspronkelijke naam van het Olympiastadion is het Reichssportfeld. Op dezelfde plek stond eerder het Duitse Stadion dat gebouwd was voor de Olympische Spelen van 1916. Het werd herbouwd voor de Olympische Spelen in 1936 in opdracht van Adolf Hitler. Het stadion had een capaciteit van 100.000 man. Het ontwerp van Werner March is geïnspireerd op de architectuur van Rome, maar dan in nazi-bouwstijl. Het stadion is deeld ingegraven, zodat alleen de bovenste ring bovengronds is gebleven en zichtbaar is. De pilaren rondom zijn ranke jugendstil-pilaren. Het stadion is vereeuwigd in de slotscènes van István Szabo’s klassieke film Mephisto. Aan de westzijde liggen het Maifeld en de Waldbühne, respectievelijk een gigantisch door tribunes omgeven evenemententerrein met een 77 meter hoge klokkentoren en een openluchttheater. Ten noorden van het stadion liggen zwembaden en sportvelden.

In maart 1945 vonden nabij het stadion duizenden jongens van de Hitlerjugend de dood toen zij met een bestorming de Russische tanks moesten bestrijden, die reeds vanuit het westen het sportveld hadden bezet. Na de Tweede Wereldoorlog werd het hakenkruis van de pilaar afgeschoten. De kogelgaten zijn nog altijd zichtbaar. De ringen van de Olympische Spelen werden tijdens de Wereldoorlog al reeds weggehaald en begraven in het bos. Deze werden in de jaren 70 weer gevonden en teruggehangen op de originele plek.

Tegenwoordig wordt het stadion in gebruik genomen door de voetbalclub Hertha BSC en worden er ook concerten en theaters gehouden. Onder de grond, kunnen atleten tevens trainen en in de zomer zijn de oude zwembaden geopend voor het Berlijnse publiek om te zwemmen. Het stadion werd ook gebruik tijdens het WK voetbal in 1974 en 2006.