Sankt-Michael-Kirche

Samen met de Sankt-Hedwigs-Kathedrale behoort de Sankt-Michael-Kirche tot de oudste katholieke kerken van Berlijn. Deze kerk werd gebouwd om de Sankt-Hedwigs-Kathedrale te ontlasten. Koning Frederik Willem IV gaf in de jaren 40 van de 19e eeuw toestemming voor het bouwen van een tweede katholieke kerk. Johan August Karl Soller zou de architect worden en ontwierp de neogotische kerk met een dubbel torenfront. Hij schrapte echter zijn plannen en onder invloed van de koning en de toenmalige architectonische voorkeuren werd besloten tot een koepelbouw met een hoge tamboer. Soller zou de voltooing van de kerk niet meer meemaken, hij overleed 3 jaar eerder. Andere architecten maakten het werk af. De totale kosten waren geschat op 438.000 Mark. Na de wijding van de kerk in 1861 werd een militaire kerkgemeente voor 3000 katholieke soldaten gesticht. Twee jaar later zou de burgerlijke gemeente daaraan zijn toegevoegd. Omdat de katholieke burgers alsmaar bleef groeien ging het bezit van de kerk in 1877 volledig over op de burgers.

Op 3 februari 1945 werd Luisenstadt door geallieerde bommen bijna volledig van de kaart geveegd. De Sankt-Michael-Kirche leed zware schade waarbij ook het orgel werd vernietigd. Dit was een van de grootste en mooiste van Berlijn. Ook het interieur was zwaar beschadigd. De muren, koepel en voorgeven bleven wel behouden. Het sacristie, apsis en het dwarsschip werd na de oorlog herbouwd en in 1953 konden er weer Heilige Missen worden gevierd. Boven het altaar werd de inscriptie ‘Wer ist wie Gott’ aangebracht, de vertaling van de Hebreeuwse naam van de aartsengel.

Het 100 jarig jubileum van de kerk werd in Berlijn gescheiden gevierd door de bouw van de Berlijnse Muur. Dit zorgde voor een scheiding tussen de westelijke en oostelijke Michaëlparochie. Ook na de hereniging bleef oost en west van elkaar gescheiden. Sinds 1978 valt de Sankt-Michael-Kirche onder monumentenzorg.