Ruïne Ablain-Saint-Nazaire kerk

Het dorp Ablain-Saint-Nazaire staat sinds 1270 bekend vanwege zijn gasthuis, onder de bescherming van de heilige Nazarius. Pelgrims trekken naar het dorp en zijn op zoek naar de ‘genezing van de geest’. In het jaar 1505 laat de heer van Carency, Charles de Bourbon, een kerk bouwen als dank voor de genezing van zijn dochter Louise, die door de waanzin was aangetast. Jacques le Caron werd aangewezen als de bouwkundige. Hij was ook de bouwmeester van het belfort van Arras.

De kerk was landelijk, homogeen en volledig gewelfd. Het had een middenschip, vier traveeën tussen twee zijbeuken. De klokkentoren van 43 meter hoog en het portaal bevond zich aan de westelijke kant, terwijl het schip aan de oostelijke zijde uitliep. De portaal moest schitterend zijn geweest. De kerk werd in 1908 geklasseerd als historisch monument.

Ablain-Saint-Nazaire bevond zich op de frontlijn gedurende de Eerste Wereldoorlog en lag vanaf oktober 1914 achter de Duitse linies. De Duitsers namen de kerktoren van Gout-Servins in en schoten met mitrailleurs vanaf de toren. Ze wisten een fort te maken van het dorp dat ze goed konden verdedigen. De Fransen wilden voorkomen dat de Ablain-Saint-Nazaire kerk ook werd ingenomen door de Duitsers en besloten om de kerk op te blazen. Wat overbleef waren enkele resten van de muren van de kerk. Het dorp zelf werd compleet van de kaart geveegd tijdens de hevige gevechten.

Na de oorlog besloot de commissie voor historische monumenten om de kerk niet te herbouwen, maar het als een ruïne te bewaren. Een nagedachtenis van een tragische periode en de gruwel van de oorlog. Bezoekers kunnen tussen de ruïnes van de Abalin-Saint-Nazaire kerk lopen.