Bucketlist

Op mijn wishlist: Pripjat

Zoals iedere reisfan heb ook ik een wishlist. Op deze wishlist staan natuurlijk enkele prachtige landen waar ik eens heen zou willen. Mooie verre oorden, of juist moeilijk bereikbare plekken waar je niet zomaar 1 2 3 kunt komen. Dromen mag natuurlijk altijd en je wilt natuurlijk ook ergens voor leven. Naast de verre landen, heb ik ook enkele steden of plekken in de buurt die ik graag zou willen bezoeken en waar wellicht sommigen van jullie nog geeneens hebben gehoord. Af en toe zal ik via mijn website een land of stad van mijn wishlist prijs geven en vertellen waarom ik er heen wil. Wat maakt deze plek zo bijzonder en wat valt er te zien en te doen? In deze editie neem ik jullie mee naar Pripjat.

Genaamd naar de nabij gelegen Pripjat Rivier, werd de stad Pripjat op 4 februari 1970 opgericht. Het was de negende nucleaire stad in de Sovjet-Unie die werd opgericht voor de Tsjernobyl kerncentrale. In de stad leefden in 1986 bijna 50.000 mensen. De inwoners waren allen relatief jong, de gemiddelde leeftijd was immers 26 jaar. Vele van de inwoners werkten bij de kerncentrale. Pripjat was voor van alles voorzien. Er waren 15 basisscholen, 5 middelbare scholen en 1 universiteit. Speciaal voor de kinderen werd een klein pretpark aangebouwd. Deze zou op 1 mei 1986 openen. Er was een ziekenhuis, 10 warenhuizen, 27 cafe’s, 2 stadions en 10 gymzalen. De stad was opgebouwd met brede lanen en er waren veel bomen. Kortom, de bewoners van Pripjat hadden alles binnen handbereik en leefden in een mooie stad. De slogan van de stad luidde: “Gezondheid voor het volk is rijkdom voor het land”.

Niemand kon weten wat er in april 1986 stond te gebeuren. Op 26 april 1986 werd in kernreactor 4 een test uitgevoerd. Bij de test werden menselijke fouten gemaakt met desastreuze gevolgen. De warmteproductie nam dusdanig toe, dat de centrale explodeerde en in brand vloog. Hierbij kwamen 31 mensen om. De dagen erna werkten honderden mensen om de brand te doven. De brand werd geblust met vloeibare stikstof. Helikopters vlogen op en aan om zand en andere afkoelende en dovende stoffen in de reactor te laten storten. In de rest van Europa was men nog niet op de hoogte van de ramp, totdat in Zweden een hogere radioactiviteit wordt gemeten. De Zweden dachten echter dat het aan hun eigen kerkcentrale lag en stellen een noodplan in werking. Ook in Nederland werd een hogere waarde gemeten, maar de Russen zwegen.

Pas drie dagen na de ramp bericht de Russische staatstelevisie over de ramp en worden honderdduizenden omwonenden geëvacueerd. Zo werd ook Pripjat geëvacueerd. Toen de kerncentrale ontplofte, stonden inwoners nietsvermoedend op de spoorbrug naar de ramp te kijken. Ze waren totaal niet bewust van de straling waaraan ze zich blootstelden. Honderden bussen uit geheel Oekraïne namen de ruim 50.000 inwoners mee naar een veiligere plaats. Ze moesten alles achterlaten; hun kleding, poppen en huisdieren. Ze mochten alleen eten meenemen voor onderweg. Binnen een paar uur was Pripjat doodstil en dit zal voor altijd zo blijven. De bewoners zouden nooit meer terugkeren. Het reuzenrad zal nooit draaien, de klaslokalen zullen leeg blijven. Pripjat zal voor altijd een spookstad blijven. Een stil bewijs van de kernramp van Tsjernobyl.

En dit maakt Pripjat een heel mysterieuze plek. Het is inmiddels een mekka voor nostalgische fotografen. Onder begeleiding kan de spookstad nog bezocht worden. Het stralingsniveau tijdens een rondleiding is relatief klein. Een dodelijke dosis van straling bedraagt 300 tot 500 röntgen per uur. Tijdens de tour zul je tussen de 15 en enkele honderden microröntgen per uur straling hebben. De straling is niet het grootste gevaar, maar de radioactieve stofdeeltjes die blijven kleven aan haren en kleding. Er mag niet in de vegetatie worden gewandeld en gebieden die gemarkeerd zijn kun je beter vermijden.

Het spannende, de vreselijke geschiedenis maken het een plek die ik graag eens zou willen zien. Een tijdje terug zag ik Dennis Storm hier voor een reportage van 3 op reis. Hij was behoorlijk zenuwachtig en voelde zich totaal niet op z’n gemak door de wetenschap dat er straling aanwezig is. Ik heb geen enkel idee hoe ik me eronder zou voelen, maar ik denk dat deze plek ontzettend veel indruk maakt. Ben jij hier al eens geweest? En wat voelde en dacht je op het moment van je bezoek?

Interessante artikelen voor dit bericht

Laat een berichtje achter

Deel deze pagina

Nog meer reisverhalen

Meer blog berichten

Stedentrip Haarlem

Stedent(r)ips

Tips voor een stedentrip Haarlem

Je hoeft helemaal niet door Europa te reizen voor een gezellige stedentrip. Ons eigen land heeft namelijk ook heel wat leuke steden die een bezoek waard zijn. Haarlem bijvoorbeeld. Deze stad in...

Boek je virtuele reis naar het online casino

Gastartikel

Boek je virtuele reis naar het online casino

Het spelen in een online casino kan net zo spannend zijn als een avontuurlijke reis. Je kunt het zien als een reisje naar het onbekende, waar je nooit weet wat er gaat gebeuren. Het ene moment ben je...

Over de auteur

Danny van der Meijden

Ik ben een webdesigner/webdeveloper en één van mijn grootste hobby's is het maken van reizen. Niet alleen geniet ik van al het pracht en praal dat de wereld heeft te bieden, maar tevens ben ik er gek op om video's en veel foto's te maken van datgene wat ik zie.

Ik reis graag ieder jaar van continent naar continent en wil zoveel mogelijk op eigen houtje ontdekken en zien!