Reisverslag Georgië #1 – Kennismaking met het land

Dag 1

Op 22 augustus vliegen we van Dortmund naar Kutaisi, een vlucht van nog geen 4 uur. Heerlijk zo’n korte vlucht. De afgelopen jaren vlogen we altijd langer dan 10 uur en kwamen we in een andere tijdzone terecht waardoor we ons ritme moesten aanpassen. In Georgië is het twee uur later dan Nederland, dus we zitten eigenlijk direct in een goed ritme.

Het vliegveld van Kutaisi stelt niet veel voor. Het is klein en duidelijk niet gebouwd voor veel vluchten per dag. Er is zelfs maar 1 bagageband. Nadat we onze backpacks hebben opgepikt is het zoeken voor onze huurauto. Een man met een bordje staat ons op te wachten, maar spreekt geen woord Engels. Via zijn handgebaren begrijpen we dat we moeten wachten en dat hij de auto gaat halen. Maar we moeten ondertussen wel op zijn dochtertje passen die op een muurtje wacht. Voor de komende dagen rijden we door Georgië in een Renault Duster 4×4. De man vraagt of we hem en zijn dochter af willen zetten in Kutaisi. Terwijl wij naar onze eerste Guest House rijden nemen we ze mee.

Nadat we zijn aangekomen bij Sun Guest House en de verhuurder hebben ontmoet, hebben we nog maar weinig tijd om de stad zelf te bekijken. We moeten allereerst een ATM vinden en willen daarna ergens een hapje eten. Vanuit ons Guest House gaan we te voet naar het centrum. Direct wordt duidelijk dat we in een andere wereld terecht zijn gekomen. De huizen zien er behoorlijk gammel uit. Overal lopen straathonden langs en over de straten. Oude Russische auto’s passeren ons en ik kan ze allemaal opnoemen; Wolga, Moskwitsch, Saporoshez en Lada’s. De oude Lada’s die langs de kant stilstaan zijn volgeladen met watermeloenen om verkocht te worden. Mensen spreken ons in het Georgisch aan, maar we kunnen geen woord verstaan laat staan terug zeggen. Het is even schakelen voor ons.

Al snel vinden we een ATM waar we kunnen pinnen. Via het Kutaisi Park bereiken we de Colchis fontein dat midden op een enorme rotonde is gebouwd. Tegenover deze fontein ligt het restaurant El Paso, dat we op TripAdvisor hebben gevonden. De menukaart staat vol met gerechten die we niet kennen, maar we gaan ons helemaal onderdompelen in de Georgische keuken. We bestellen een aantal gerechten en laten ons verrassen. In Georgië eet je allerlei kleine gerechten, ze worden ook niet allemaal tegelijk geserveerd. We bestellen onder meer Khinkali, khachapuri, kebab, mtsvadi. En eerlijk is eerlijk, dit eten bevalt ons prima! Wil je meer weten over de Georgische keuken? Ik zal binnenkort een artikel publiceren over enkele typische Georgische gerechten.

We bestellen typische Georgische gerechten. En eerlijk is eerlijk, dit eten bevalt ons prima!

Dag 2

Om 7.30 zijn we wakker en tevergeefs zijn we op zoek waar we kunnen ontbijten. De verhuurders van het Guest House zijn in geen velden of wegen te verkennen en ons is niet verteld wanneer we ontbijt kunnen verwachten. Als het 9.00 is geweest twijfelen we of we niet gewoon moeten gaan. In de hoop aandacht te trekken leggen we onze spullen alvast in de auto. Dan is er ineens beweging en wordt ons verteld dat we nog een kwartier moeten wachten op het ontbijt. Een simpel ontbijt met (taai) brood, omelet, jam, kaas, komkommer en tomaat.

Op loopafstand van onze Guest House vinden we het Bagrati Kathedraal. Deze 11e eeuwse kathedraal werd in de 17e eeuw vernietigd door de Ottomaanse troepen. In 1952 werd er begonnen aan de restauratie en de kathedraal werd zelfs opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Door de bouw van een vreemde lift werd deze echter twee jaar geleden weer geschrapt van de lijst. Het schijnt dat de kerkdiensten prachtig zijn om bij te wonen, maar wij zien alleen een viertal priesters zingen voor een aantal toeristen.

De Bagrati Kathedraal werd samen met het Gelati klooster op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Dit is de volgende stop die we maken. Het Gelati klooster ligt aan de rand van de stad en werd aan het begin van de 12e eeuw gebouwd. Bijzonder zijn met name de vele muurschilderingen uit de middeleeuwen. In het klooster maken we voor het eerste mee hoe gelovig het Georgisch volk is. Er worden talloze kruisen geslagen en ieder schilderij met afgebeelde gelovigen worden uitgebreid gezoend. David de Bouwer, koning van Georgië van 1089 tot 1125 ligt begraven in het klooster. Jammer genoeg vinden er op het moment van ons bezoek werkzaamheden plaats waardoor de gevels in de steigers staan.

We zijn nog niet klaar met het bezoeken van religieuze locaties. Het Motsameta klooster is onze volgende stop, één van de oudste culturele monumenten van Georgië. Misschien minder indrukwekkend dan het Gelati klooster, maar zeker een stop waard. Dit klooster werd in de 10e eeuw gebouwd en werd grondig herbouwd in de 19e eeuw. Dit klooster draagt de bijnaam ‘het klooster van de martelaren’. Hier werden namelijk de mensen gemarteld die weigerden de islam te accepteren. Vanaf het klooster heb je een prachtig uitzicht op de vallei van de rivier ‘Red Water’.

Even genoeg religieuze locaties voor vandaag. Tijdens onze reis zullen we nog meer kathedralen en klooster bezoeken, nu is het tijd om de natuur van Georgië te ontdekken. Om te beginnen met de Okatse Canyon. Samen met de Martvili Canyon één van de meest bezochte bezienswaardigheden van de regio Samegrelo-Zemo Svaneti. Bij het bezoekerscentrum kunnen we entreekaartjes kopen. Veel mensen kiezen ervoor om vanuit hier een busje te nemen om bij de walkway afgezet te worden. Wij willen even wandelen. Het is zo’n 4 kilometer lopen om bij de entree van de walkway te komen.

We wandelen over een walkway boven de gigantische kloof van de fascinerende Okatse Vallei.

De walkway is een metalen brug die aan de wand van de canyon hangt. Door de metalen rooster kijk je dus een flink aantal meters de diepte in. Mensen met hoogtevrees hebben het hier dus behoorlijk zwaar. Wie het toch aandurft en de verte in of de diepte in te kijken wordt getrakteerd op een prachtig landschap. Na een kleine kilometer over de walkway bereiken we het panoramisch platform. Vanuit hier heb je het mooiste zicht op de kloof en de Okatse rivier die ver onder onze voeten stroomt. Jammer genoeg is het hier een komen en gaan van mensen. Iedereen neemt alle tijd voor het maken van selfies, waardoor het onmogelijk is om een foto zonder mensen te maken. Daarbij is het lastig om de diepte van de canyon goed in beeld te krijgen, zo groot is deze canyon. Ik wil het proberen met een drone, maar de bewaker staat dit niet toe. Als er enkele secondes later ineens een drone boven mijn hoofd hangt weet ik voldoende. Gewoon een paar meter verderop proberen, uit het zicht van de bewaker. Bij een café laat ik mijn drone opstijgen en is de grootsheid van de canyon beter zichtbaar. Nadat ik enkele foto’s en films heb geschoten wandelen we terug naar de parkeerplaats en vervolgen we onze weg naar ons volgende Guest House in Gordi.

Dag 3

We staan vroeg op zodat we tijdig bij de Kinchkha waterval in de Satsiskvilos Vallei zijn. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats zijn we de eersten en hebben we het rijk (eventjes) voor onszelf. Een aangelegd pad van metalen roosters brengt ons naar de watervallen, want eigenlijk gaat het hier om drie watervallen. Vanaf de hellingen zijn twee watervallen van 20 meter en 70 meter. Het water komt van de zijrivier van de Satsiskvilo rivier waarbij het water van de steile rotswanden naar beneden klatert.

Als we iets verder lopen bereiken we de tweede waterval. Gek genoeg houdt hier het pad op en kijken we vanuit een vreemde hoek naar de derde waterval.

Op naar de volgende waterval. We rijden door naar het dorpje Meore Balda waar we een mooie wandeling hebben gevonden met twee watervallen. Bij het klooster van dit dorpje parkeren we de auto en wandelen we naar de Zhuzhgi waterval. Met een 4×4 auto kun je een groot gedeelte overslaan tot je bij een metalen brug over de Abasha rivier aankomt. Eenmaal de brug overgestoken bereiken we al snel de Zhuzhguli waterval. Hier geen honderden toeristen. Enkele locals drinken hier een biertje en zijn aan het picknicken. Enkele stoere mannen wagen zich in het ijskoude water om onder de waterval te staan. Wij willen nog iets verder lopen, want iets verder zou de Oniores waterval moeten zijn.

Om hier te komen moeten we de ijskoude en wilde rivier oversteken. We zoeken tevergeefs naar een mogelijkheid om veilig aan de overkant te komen. Opzich geen probleem, maar ik heb wel een rugzak vol dure apparatuur bij die ik droog aan de overkant wil krijgen. De stenen in het water zijn enorm glad en we komen zeker tot ons middel in het water. Helaas lukt het ons niet om aan de overkant te komen. De Oniore waterval blijft voor ons helaas onbereikbaar.

Terwijl ik enigszins teleurgesteld mijn schoenen weer aantrek zie ik ineens wat kronkelen niet ver van me. Een slang! Het dier komt akelig dichtbij en duikt het water in zodra ik een foto van het dier maak. Er zwemmen hier dus ook slangen in het water…

Doordat we de Oniore waterval niet konden bereiken hadden we wat extra tijd in de middag. Op de weg naar Meore Balda hadden we een bord gezien naar de Balda Canyon en deze willen we graag even zien. Om hier te komen moeten we door de voortuin van een privéwoning wandelen. Voor 2 GEL per persoon mogen we verder en na drie minuten bereiken we een prachtig gelegen canyon. Hier geen toeristen, maar locals die aan het genieten zijn van een frisse duik.

We kleden ons om en wagen ook een frisse duik. Het water is echt ijskoud en binnen enkele seconden sta ik alweer aan de kant om mezelf op te warmen in de zon. Een waterrat ben ik sowieso al niet, maar in dit ijskoude water ga ik niet zwemmen. In plaats daarvan geniet ik van de geweldige omgeving. Het water stroomt door een prachtige, groen begroeide canyon. Het water is kraakhelder en is turkoois van kleur. Alleen daarom is een bezoekje aan de canyon de moeite waard.

We moeten door de voortuin van een privéwoning om de Balda Canyon te bereiken. Hier zijn geen toeristen en we zwemmen hier tussen de locals.

Voordat we naar onze volgende Guest House doorrijden, komen we langs de Martvili Canyon. Dit één van de locaties die ik hoog op mijn lijstje had staan. Wat ik echter niet had verwacht is dat deze canyon zo ongelooflijk toeristisch was. Bij aankomst zagen we direct dat de parkeerplaats ramvol stond. De rijen bij het bezoekerscentrum waren enorm en we maken direct kennis met de chaos en ongeregelde bende. Mensen staan kriskras door elkaar heen, er is geen fatsoenlijke rij te bekennen. Ze dringen voor, duwen je in je rug, verlaten de rij om 10 minuten later ineens weer voor je te komen staan. Al snel ben ik er klaar mee. De Martvili Canyon moet prachtig zijn, maar niet midden op de dag. Zorg ervoor dat je hier om 10.00 in de rij staat wanneer de canyon geopend is. Wij hebben de pech dat het de volgende dag maandag is en de canyon gesloten zal zijn. Aangezien onze route verder noordwaarts gaat, laten we de Martvili Canyon links liggen. We drinken bij één van de vele stands nog een vers geperste granaatappelsap en rijden naar Guest House Guesturme in Martvili.

De komende weken zullen meerdere reisverslagen over onze reis door Georgië worden gepubliceerd.