Georgië reisverslag - Vardzia
Georgië
Reisverslag

Reisverslag Georgië #5 – Cultuur, natuur en urbex

We zijn alweer toe aan het laatste reisverslag van onze reis door Georgië. In het vorige artikel kon je lezen dat we de Kazbegi regio bezochten en hier enkele prachtige wandelingen maakten. We maken ons ons op voor de laatste dagen en gaan langzaam maar zeker weer terug naar Kutaisi. Maar ook tijdens onze laatste dagen zien we nog enkele prachtige dingen. Cultuur, natuur en urbex.

Cultureel bezoek aan Mtscheta

Na onze veel te korte wandeling door de Juta Vallei en het bezoek aan het Oldtimer museum in de tuin van een Georgiër, rijden we verder naar Mtscheta. Deze stad was de voormalige hoofdstad en de plek waar de Georgiërs overgingen op het christendom. Ze stichtten hier een Georgisch orthodoxe Kerk en sindsdien wordt de stad gezien als het spirituele hart van het land. Mtscheta herbergt veel middeleeuwse en religieuze monumenten die goed bewaard zijn gebleven door de eeuwen heen. Al deze monumenten staan sinds 1994 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Mtscheta wordt gezien als het spirituele hart van Georgië. De middeleeuwse en religieuze monumenten staan op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Onze accommodatie is gelegen in het historische centrum en deze is kennelijk niet makkelijk toegankelijk met de auto. Paaltjes blokkeren de toegangen tot het centrum. Gelukkig helpt een vriendelijke man me om binnen te komen zodat ik de auto dicht bij onze accommodatie kan parkeren. Nadat we onze spullen in de kamer hebben gelegd is het tijd voor een klein rondje door de stad en om een plekje te zoeken om te eten. Doordat de stad op de Werelderfgoedlijst staat merken we al snel dat alles hier een stuk toeristischer is. Rondom de Svetitschoveli-kathedraal staan allerlei kleine winkeltjes met de typische souvenirs. Busladingen toeristen maken hier met een gids rondwandelingen en vergapen zich aan de souvenirs. Ook zien we behoorlijk wat straathonden en -katten over de straten lopen.

We ploffen neer bij Cafe Tatin waar we een hapje eten en wat drinken. Dit kleine café ziet er enorm gezellig en wat kitscherig uit, maar is een aanrader als je op zoek bent naar een leuk restaurant. Om de hoek lopen we ook even binnen bij The Gifts of Georgia en raken we aan de praat met de eigenaar. Ze heeft een winkeltje met regionale producten en we proeven graag één van de bijzondere biertjes die je hier van de tap kunt krijgen. Wanneer we ons biertje op hebben en het buiten donker is, zijn de bussen vertrokken en is er behoudens de straathonden nauwelijks nog wat te doen.

Georgie Reisverslag - Mtscheta
Georgie Reisverslag - Mtscheta
Mtscheta is ineens een stuk toeristischer, maar wel met leuke souvenirs :)

Religieuze mensen

De volgende ochtend brengen we een bezoek aan de beroemde Svetitschoveli-kathedraal. Het verhaal gaat dat hier de mantel van Jezus begraven zou zijn. Elioz, een Georgische Jood uit Mtscheta, zou aanwezig zijn geweest bij de kruisiging van Jezus Christus in Jeruzalem en nam de mantel mee naar Georgië. Hij gaf het kleed aan zijn zus Sidonia, die direct stierf van emoties nadat ze het aangetrokken had. Men kreeg de mantel niet meer van haar los en dus werd ze ermee begraven. Op de plek waar ze lag, groeide later een enorme libanonceder. Nina van Georgië zou hebben bevolen om de boom te hakken en er zeven pilaren van te maken voor het bouwen van de kerk. De zevende pilaar had magische krachten en steeg omhoog. Nadat Nina van Georgië de hele nacht had gebeden keerde de pilaar terug naar de aarde. De vloeistof uit de boom zou verschillende ziektes kunnen verhelpen en hieraan dankt de huidige kathedraal haar naam.

De mantel van Jezus Christus zou zijn begraven onder één van de pilaren van de Svetitschoveli-kathedraal.

De kathedraal zelf werd in de 4e eeuw gebouwd en werd door de eeuwen heen meerdere malen beschadigd en werden er nieuwe delen bijgebouwd. In de 11e eeuw werd de kathedraal drastisch verbouwd, waardoor vaak wordt gezegd dat het bouwwerk uit deze eeuw komt. Toch zijn er nog altijd elementen van de oude kerk te vinden. Veel gelovigen komen hierheen om te bidden bij de pilaar waarin de mantel van Jezus zou moeten bevinden. Natuurlijk kun je de mantel niet zien. In de vloer zie je de grafstenen van koningen en koninginnen van Georgië en uniek zijn de fresco’s.

Georgie Reisverslag - Svetitschoveli-kathedraal in Mtscheta
De beroemde Svetitschoveli-kathedraal
Georgie Reisverslag - Svetitschoveli-kathedraal in Mtscheta
Georgie Reisverslag - Svetitschoveli-kathedraal in Mtscheta
De kerk zou gebouwd zijn op de mantel van Jezus Christus

We bezoeken de Saint Stephen Pirvelmotsame Mothers Monastery en de Samtavro Transfiguration Orthodox Church en het wordt nogmaals duidelijk hoe ongelooflijk gelovig de Georgiërs zijn. Het is haast interessanter om de mensen in de gaten te houden dan de religieuze bouwwerken te bekijken. De mensen slaan tientallen kruizen, geven een kus aan ieder schilderij of beeld aan de muur (en dat zijn er echt heel veel) en zijn in tranen als ze bij een opgebaarde priester in de hoek staan. Voor iemand die niet geloofd is het een vreemde gewaarwording om de emoties te zien bij de mensen. Ze zijn volgens mij uren bezig binnen één kathedraal. Ze hebben er een dagtaak aan als ze ook nog eens de andere kathedralen zouden bezoeken.

Georgie Reisverslag - Saint Stephen Pirvelmotsame Mothers Monastery in Mtscheta
Georgie Reisverslag - Samtavro Transfiguration Orthodox Church in Mtscheta
De Saint Stephen Pirvelmotsame Mothers Monastery en de Samtavro Transfiguration Orthodox Church

Voordat we Mtscheta verlaten rijden we nog naar het Dzjvariklooster dat hoog op een klif gebouwd is. Dit klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en heeft een geweldig uitzicht op de oude centrum van Mtscheta.

Georgie Reisverslag - Dzjvariklooster in Mtscheta
Het Dzjvariklooster met op de achtergrond de historische stad van Mtscheta

Wandelen in het Borjomi National Park

Tijd om de natuur weer in te duiken. Vanuit Mtscheta rijden we naar het Borjomi. Deze stad is beroemd vanwege het heilzame mineraalwater. Het Borjomi water is één van de grootste exportproducten van Georgië en je kunt het water in vrijwel ieder restaurant krijgen. In en rondom de stad zijn waterbronnen te vinden, maar wij zijn hier om het Borjomi National Park te bezoeken. Om te kunnen wandelen in het gebied moeten we ons eerst aanmelden bij het toeristencentrum. Hier geef je aan welke wandeling je wilt maken en krijg je een briefje met toestemming. We besluiten om voor de volgende dag door de Likani Valley te wandelen. Voor een vergunning hoef je niet te betalen, maar als je geld geeft steun je het behoud van de natuur.

Omdat we nog een halve middag over hebben maken we in het park een korte wandeling. De Advanture Trail loopt langs één van de warmwaterbronnen waar je kunt zwemmen en over de bosrijke heuvels van Borjomi. De trail is echter weinig spectaculair en we hebben weinig uitzichtpunten. Het spannendste gedeelte is als we een gammele brug over moeten als we de rivier willen oversteken. Het laatste gedeelte van de route loopt over de weg en door dorpjes.

Borjomi staat bekend om het heilzame mineraalwater. Het water is één van de grootste exportproducten van Georgië.

Georgie Reisverslag - Advanture Trail in Borjomi National Park
Georgie Reisverslag - Advanture Trail in Borjomi National Park
In het Borjomi National Park wandelen we de Advanture Trail

In Bakoerjani hebben we onze accommodatie voor die avond geregeld. Het Hotel Terrace 8 ziet er modern uit en we lijken zowat de enige gasten te zijn. Het hotel heeft een spa met sauna’s en bubbelbaden. Inmiddels vinden we dat wel wat rust en ontspanning verdiend hebben tijdens deze reis en we besluiten om hier gebruik van te maken. Met z’n tweeën hebben we de gehele spa voor onszelf.

Georgie Reisverslag - Hotel Terrace 8
Georgie Reisverslag - Hotel Terrace 8
Even chillen in Hotel Terrace 8

Likani Valley

We rijden weer terug naar het Borjomi National Park om te beginnen aan onze wandeling door Likani Valley. De de trail start niet ver na het toeristencentrum. We kunnen onze auto parkeren bij de camping voor 5 GEL. Onze vergunning die we een dag eerder hebben moeten halen, hoeven we nergens te laten zien. Vanaf de parkeerplaats starten we met onze wandeling. Het eerste deel gaat door de bossen en is nog relatief vlak. Daarna begint de klim en moeten we een heel stuk omhoog klimmen, zo’n 700 meter. Eenmaal boven worden we beloond met een geweldig uitzicht op de Likani Valley. Om ons heen een oase van groen. Ik stuur de drone de lucht in, maar hier zijn vrijwel alleen maar bomen te zien. In de verte zien we tussen al dat groen nog wat huizen.

Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Het begin van de Likani Valley Trail gaat over een vlak pad door de bossen
Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Langzaam beginnen we aan een klim naar de heuvels
Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Eenmaal boven genieten we van het uitzicht
Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Eekhoorn
Georgie Reisverslag - Likani Valley Trail in Borjomi National Park
Zicht op een prachtige natuur

Om te kunnen wandelen in het Borjomi National Park moet je een vergunning halen bij het toeristencentrum. Bepaal vooraf welke trail je wilt gaan lopen of laat je bij het toeristencentrum informeren.

Na al dit moois beginnen we aan het lastigste stuk van de wandeling. De afdaling is namelijk uitermate steil. We werden bij het toeristencentrum al gewaarschuwd, maar dachten dat het wel mee zou vallen. Door de regen van afgelopen nacht zijn bepaalde delen van het pad behoorlijk glibberig en dan heb je ook nog die steile gang naar beneden. Als we een aantal keer bijna op onze bips vallen, proberen we op een andere manier naar beneden te komen. Ik probeer al hurkend schaatsend naar beneden te gaan. Dit moet er uiterst komisch uitzien, maar het helpt wel. Al treedt na verloop van tijd behoorlijke verzuring op in mijn benen. Lianne glijdt met haar bips naar beneden. We moeten er beide hartelijk om onze kunsten lachen. Er lijkt ook maar geen einde te komen aan die steile afdaling…

Als we eindelijk beneden zijn slaken we een zucht van opluchting. Wat was dit pittig! Maar zeker de moeite waard. We stappen en de auto in en rijden naar het zuiden waar we dicht bij Vardzia zijn. Onze accommodatie is gelegen in Tmogvi en als we aankomen zijn we voor het eerst niet geheel tevreden met onze gekozen plek. De bedden zijn enorm doorgezakt en het beddengoed ruikt behoorlijk muf. We twijfelen of we niet elders gaan overnachten, maar besluiten uiteindelijk na het eten dat we gewoon hier gaan slapen. Wel annuleren we onze volgende accommodaties en besluiten om terug te keren naar Tskaltubo om te overnachten in het Tskaltubo Spa Resort.

Grottenstad Vardzia

Wie het programma Wie is de Mol heeft gekeken in 2018 kan zich vast de opdracht herinneren van de mensen die in de grottenstad aan het zingen waren. Wat mij is bijgebleven is dat dit een geweldig mooie locatie was. Hier wilden we sowieso heen. Om de grootste drukte te vermijden zijn we zo dicht mogelijk bij Vardzia gaan overnachten, zodat we er vroeg kunnen zijn en de grootste drukte kunnen ontlopen.

Vardzia is een kloostercomplex aan de oevers van de rivier Mtkvari. De eerste grotten werden 1185 in de bovenste helft van de Erusheli berg gehakt. Daar hadden de Georgiërs een goede reden voor, want de bevolking had te maken met de verwoestende aanvallen van de de Mongoolse veroveraar Dzjengis Khan. Het leek Giorgi III daarom een goed idee om een ondergrondse schuilplaats te creëren in Vardzia. Hijzelf kon het uiteindelijk resultaat nooit zien omdat hij stierf. Zijn dochter koningin Tamar voltooide de bouw van de grottenstad en werd de eerste vrouwelijke heerser van Georgië. Onder haar bewind werd Vardzia een welvarende en zelfvoorzienende stad.

De grottenstad Vardzia werd gebouwd als schuilplaats tegen de Mongoolse veroveraars. In 1283 werd de stad voor twee derde verwoest na een aardbeving.

Op het hoogtepunt woonden 50.000 mensen in Vardzia. De grottenstad was verdeeld over dertien verdiepingen. Deze waren verbonden met verborgen doorgangen. Er waren zo’n 600 huizen voor de mensen, een troonzaal en een kerk. Er was slechts één ingang om de stad binnen te komen, maar deze werd uiteraard geheim gehouden. De hellingen van de berg waren vruchtbaar en geschikt voor landbouw. Er werd een irrigatiesysteem aangelegd waardoor waarschijnlijk alle inwoners voldoende water en voedsel hadden.

In 1283 sloeg het noodlot toe. Een aardbeving verwoestte vrijwel de volledige stad. De berghelling werd verbrijzeld en onthulde een gedeelte van de grottenstad waardoor het een makkelijk doelwit werd voor vijanden. De stad werd meerdere malen aangevallen en de laatste inwoners van Vardzia verlieten de stad in de 16e eeuw. Wat je tot op de dag van vandaag nog kunt zien is eigenlijk nog zo’n een derde van de stad.

Georgië reisverslag - Vardzia
De grottenstad Vardzia

De geschiedenis van deze grottenstad is indrukwekkend te noemen. Het is bizar om te zien wat de mens eeuwen geleden al kon creëren. Als je van een afstand kijkt, is het complex nog altijd enorm groot. Aangezien we nog te vroeg zijn laat ik aan de overzijde van de rivier de drone eens de lucht in gaan om de grootte van deze grottenstad in kaart te brengen. Als we binnen mogen zijn de busladingen nog niet gearriveerd en valt de drukte nog relatief mee. In de zomermaanden kan ik me de drukte al voorstellen in combinatie met de enorme hitte. We kunnen de meeste grottenwoningen betreden, maar het meest fascinerend is de kerk met de fresco’s en het geweldige uitzicht over de overgebleven stad. Toch kun je niet alle grotwoningen betreden, want enkele monniken zijn teruggekeerd en wonen en onderhouden het complex. Ze hebben in ieder geval een fantastische woning uitgekozen.

Georgië reisverslag - Vardzia
Nog maar een derde van de stad is bewaard gebleven
Georgië reisverslag - Vardzia
De grottenwoningen. Er wonen nog altijd monniken hier
Georgië reisverslag - Vardzia
Georgië reisverslag - Vardzia
Fresco's bij de kerk

De grottenstad Vardzia opent om 10.00. Zorg ervoor dat je voor openingstijd al een kaartje hebt gekocht om de grootste drukte te ontlopen. Vanaf de kassa aan de voet van de heuvel is het ongeveer een kwartier lopen naar de grotten. Je kunt ervoor kiezen om met een busje naar boven te gaan

Kitsch kasteel in Akhaltsikhe

Vanuit Vardzia maken we ons op om terug te rijden naar Tskaltubo. Onderweg rijden we langs het Rabati kasteel in Akhaltsikhe. Ook dit kasteel was het decor van een opdracht van Wie is de Mol en hadden we derhalve op ons lijstje gezet.

Het Rabati kasteel is dé trekpleister van Akhaltsikhe. Het complex is werd gebouwd op een rots en bestaat uit verschillende constructies uit de middeleeuwen. De familie Jaqali regeerde eeuwenlang in dit deel van Georgië en gebruikte het kasteel als residentie. Het kasteel werd door de eeuwen heen meerdere malen aangevallen. Nadat de Ottomanen het complex hadden veroverd werd er een moskee gebouwd, maar werd er ook nog altijd gebruik gemaakt van de Orthodoxe kerk. Hiermee werd het Rabati kasteel hét symbool voor tolerantie.

Georgie Reisverslag - Rabati kasteel in Akhaltsikhe
De trekpleiser van Akhaltsikhe is het Rabati kasteel

Nog niet zo lang geleden werd het volledige complex herbouwd en gerestaureerd. Binnen de muren werd zelfs een luxe hotel geopend. Op deze manier hoopt men meer toeristen te kunnen trekken naar Akhaltsikhe. Zonde, want persoonlijk vind ik het complex nu erg kitsch en heeft het niet meer de charme van een oud kasteel. Het is in mijn ogen allemaal iets te netjes en te mooi gemaakt. Mensen komen hier alleen maar heen om selfies te maken met een leuke achtergrond.

Georgie Reisverslag - Rabati kasteel in Akhaltsikhe
Georgie Reisverslag - Rabati kasteel in Akhaltsikhe
Het Rabati kasteel is vrij recent nog volledig gerestaureerd en herbouwd

Terug in Tskaltubo

De volgende dag heb ik de hele dag de tijd om de verlaten gebouwen van Tskaltubo te ontdekken. Tijdens het vorige bezoek heb ik ‘slechts’ vijf gebouwen kunnen bekijken. Daar moeten vandaag nog een aantal gebouwen aan worden toegevoegd. Lianne wil tot aan de middag mee op pad en daarom neem ik haar mee naar de mooiste gebouwen van mijn eerste bezoek. Maar eerst bezoeken we het voormalige station. Hoewel het station niet al te groot is kan ik hier wel uren blijven fotografen. De prachtige details van de ramen en deuren zijn magnifiek.

Georgië reisverslag - Tskaltubo
Het voormalige station van Tskaltubo

Niet ver van het treinstation vinden we een ander verlaten gebouw. Waar dit gebouw voor diende is mij niet geheel duidelijk, maar gezien de enorme wachtruimte lijkt het me een soort overdekt busstation te zijn geweest. Heel erg spannend is dit gebouw niet, maar bij een kleine ronde kan ik wel wat leuke foto’s schieten. We keren ook nog eens terug naar het Hotel Savane en Hotel Medea dat ik al eerder heb bezocht. Hierna zet ik Lianne weer af bij het hotel en ga ik op eigen houtje verder.

Georgië reisverslag - Tskaltubo
Georgië reisverslag - Tskaltubo
We bezoeken nog enkele locaties waar ik de vorige keer al ben geweest
Georgië reisverslag - Tskaltubo
Tussen de pilaren van Hotel Medea

Het Hotel Shaxtiori is volledig met een hekwerk omheind. Op internet heb ik gelezen dat een investeerder het gebouw heeft gekocht en van plan is volledig te restaureren. Ik ken het gebouw van de aflevering van Wie is de Mol, maar ik heb gezien dat het terrein wordt bewaakt met camera’s en dat politie rondloopt. Ik neem geen enkel risico om hier over het hekwerk te klimmen, maar vraag één van de agenten of ik foto’s mag maken. Ik had beter moeten weten, want de agent spreekt geen woord Engels en kan alleen maar ‘No’ zeggen. Hier kom ik niet binnen.

Naast dit hotel staat een ander hotel, het Sanatorium Iveria. Ook omheind, maar het hekwerk is in een hoek opengebroken. Ik wacht op mijn kans en sluip naar binnen. Van de buitenzijde is het een ongelooflijk mooi gebouw, maar ik ben verbijsterd als ik binnen kom. In de hal van de entree een enorm gat in het plafond waar je direct naar de eerste etage kijkt. Dit pand stond hoog op mijn lijstje om te bezoeken, ik kon er alleen niet achter komen waar dit pand gelegen was. Ik heb dus geluk! Het voormalige hotel heeft drie etages en ik loop het gehele pand af. In sommige kamers druipt het regenwater naar binnen en is de vloer het compleet aan het begeven. Bizar om te zien dat dit soort panden ook niet onder handen worden genomen.

Georgië reisverslag - Tskaltubo
Sanatorium Iveria

Ik moet nog een tankstation vinden om onze huurauto vol te gooien. Onderweg passeer ik het Badhuis nummer 8 waar ik al eerder ben geweest. Ik kan het niet laten om de drone nog eens los te laten. In tegenstelling tot een week eerder lijkt er wel iets veranderd te zijn. Alles lijkt wel groen en paars gespoten. Het ziet er in ieder geval vrij bizar uit. Nadat de auto weer is volgegooid heb ik nog tijd om één pand te bezoeken. Ik besluit Hotel Sakartvelo nog te bezoeken. Dit pand is weer het trieste voorbeeld van de teloorgang van Tskaltubo. Het meest trieste is dat hier mensen wonen. Ondanks dat het water met bakken uit het plafond stroomt, wonen een etage hoger een heleboel vluchtelingen uit Abchazië en Zuid-Ossetië. Bizar dat mensen in panden van deze staat moeten leven. Het is triest.

Georgië reisverslag - Tskaltubo
Hotel Sakartvelo

Niet alle panden zijn toegankelijk. Sommige zijn met hekken omheind en worden bewaakt door de politie. Urban Exploring is in feite ook illegaal, dus betreden op eigen risico.

Einde van onze reis door Georgië

‘s Avonds sluiten we onze reis of in stijl. We gaan nog één keer naar een restaurant waar we typisch Georgisch kunnen eten. We bestellen weer enkele gerechten die we kennen en enkele die we niet kennen. Al snel komt er een bord met een soort zwarte worst. Zonder te weten wat het is, eten we de worst op. Misschien is het maar goed dat we niet weten wat het was. Het smaakte in ieder geval prima.

De volgende ochtend gaat om 3.00 de wekker. We pakken onze spullen is, checken ons uit en rijden naar het vliegveld van Kutaisi. Om 4.00 zijn we bij het vliegveld, leveren we onze huurauto in en maken we ons op voor de vlucht naar Dortmund. Hiermee komt er een einde aan van een bijzondere reis. Georgië zal niet in de top 3 van onze mooiste reizen komen te staan, maar toch hebben we behoorlijk wat mooie plekken gezien. Met name de landschappen en natuur nodigen uit om mooie wandelingen te maken. Ik hoop dat ik jullie een beter beeld heb kunnen geven van het land.

Plan je reis naar Georgië

Booking.com
Danny van der Meijden
Danny van der Meijden

Ik ben een webdesigner/webdeveloper/video-editor en één van mijn grootste hobby's is het maken van reizen. Niet alleen geniet ik van al het pracht en praal dat de wereld heeft te bieden, maar tevens ben ik er gek op om video's en veel foto's te maken van datgene wat ik zie.

Ik reis graag ieder jaar van continent naar continent en wil zoveel mogelijk op eigen houtje ontdekken en zien!

Meer informatie