Wandelen in Noord-Brabant: Kennedymars in Someren

De Kennedymars is ontstaan in januari 1963. John F. Kennedy, de toenmalige president van de Verenigde Staten, stelde dat iedere gezonde overheidsambtenaar 50 mijlen moest kunnen lopen binnen 20 uur. Na deze uitspraken ging onder meer Robert F. Kennedy de uitdaging aan. Ongetraind begon hij met vier andere personen op 9 februari 1963 aan zijn 50 mijlen. Terwijl iedereen afhaakte, voltooide Robert F. Kennedy na 17 uur en 50 minuten de tocht. Enkele dagen later begonnen 34 officieren met volledige bepakking aan de 50-mile hike. De uitspraken van Kennedy zorgden ervoor dat veel gewone burgers zich ook uitgedaagd voelden. Op 17 februari werd de er een tocht van 28 mijl georganiseerd van Pittsburgh naar Washington. 5000 mensen namen deel aan deze tocht. De rage om lange afstanden te wandelen sloeg over naar Engeland.

De Kennedymars komt ook naar Nederland

In Nederland werden er beelden vanuit Engeland uitgezonden. Vier tieners uit Sittard zien de beelden en komen op het idee om tijdens de paasvakantie ook 80 kilometer te gaan lopen. In totaal beginnen 7 jongens en 4 meisjes aan de start. Één meisje stapt onderweg op de bus, de andere 10 halen uiteindelijk de finish. Het is het begin van een tocht die op meerdere plaatsen in Nederland wordt gehouden. Datzelfde jaar wordt de Kennedymars ook in Someren en Bergeijk gelopen.

In 1993 wordt in Someren het ‘Rondje Someren’ georganiseerd. Deze tocht is bedoeld voor de doelgroep die 80 kilometer te veel vindt. Het rondje Someren is 40 kilometer en wordt door veel mensen gebruikt als voorbereiding op de Nijmeegse Vierdaagse. Als puber heb ik het Rondje Someren al eens twee maal uitgelopen.

Eretitel en records

Het is mogelijk om een eretitel te behalen bij de Kennedymars. Wanneer je 5 Kennedymarsen loopt in drie verschillende plaatsen, ontvang je de titel ‘Kennedy Walker’. Deze kun je uitbreiden tot Super Kennedy Walker (10 marsen) en Master Kennedy Walker (15 marsen). Je zult nog versteld staan hoeveel mensen toch een flinke lijst aan marsen hebben gelopen. In 2022 liep bijvoorbeeld Loes Tummers voor de 50e maal de Kennedymars in Sittard uit. En Piet van der Kroft liep in hetzelfde jaar de 252e Kennedymars, waarmee hij in de landelijke top 3 staat.

De snelste tijd bij de mannen werd gelopen door de Belg Dirk Nicque in 1997, toen hij in 7 uur 39 minuten en 28 seconden over de finish kwam. Marleen Radder heeft de snelste tijd bij de vrouwen door in 1998 te finishen met een tijd van 8 uur 44 minuten en 28 seconden.

Op zaterdag 2 en zondag juli 2022 stond de 58e editie van de Kennedymars in Someren op het programma. Door corona werd het wandelevenement twee jaar niet gehouden. Gelukkig mocht het in 2022 weer en dat zorgde voor veel enthousiasme. De Kennedymars startte allereerst met de Mini Kennedymars waarbij kinderen met hun ouders op zaterdagmiddag 8 kilometers lopen. ‘s Avonds start de Kennedymars en op zondagochtend beginnen de lopers van het Rondje Someren.

De route van de Kennedymars loopt langs een aantal dorpen waar je als wandelaar kunt rekenen op veel gezelligheid. Onderweg zijn er posten waar je even kunt pauzeren en iets te eten en drinken krijgt aangeboden en natuurlijk je tijd wordt geregistreerd. Via een live tracking kunnen familie en vrienden je ook volgen via de app.

Mijn tweede deelname

Ergens in 2021 begon het weer te kriebelen en kwam het onderwerp Kennedymars op tafel. Samen met een goede vriend wilde ik de uitdaging weer eens aangaan. Op 2 januari hakten we de knoop door en schreven we ons in voor de 58e editie van de Kennedymars in Someren. Het zou voor ons de tweede maal worden dat we van start zouden gaan aan de Kennedymars. In 2004 liep ik de Kennedymars in Someren op 19 jarige leeftijd al eens uit. Destijds was ik totaal niet getraind, liep ik op simpele sneakers en waren mijn voeten compleet bedekt met blaren. Ik wist gelukkig die mentale knop om te zetten zodat ik mezelf op karakter naar de eindstreep kon wandelen. Na 18 uur en 35 minuten liep ik over de finish samen met die vriend met wie ik in 2022 opnieuw zou lopen.

Trainen

In 2004 was ik behoorlijk naïef begonnen aan de Kennedymars. Dat wilde ik ditmaal zeker niet zijn, zeker niet omdat ik inmiddels ook 18 jaar ouder ben geworden. De afgelopen maanden heb ik veel gewandeld. Mooie wandelroutes in de buurt, maar bijvoorbeeld ook de Malerweg. Vaak zijn de wandelingen niet langer geweest dan 20 kilometer. Voor langere afstanden heb, of neem ik niet de tijd. Ik wist dus vooraf al dat het mentale aspect zeer belangrijk zou gaan worden. Vooraf had ik er veel vertrouwen in dat ik het zou redden. Ik had er zelfs enorm veel zin in om te gaan starten. Omdat ik absoluut geen hardcore-wandelaar ben, kan ik je geen tips geven. Luister vooral naar je eigen lichaam en bereid je op je eigen manier voor die goed voelt. Onderaan het artikel vind je in ieder geval enkele algemene tips die kunnen helpen bij je voorbereiding.

De start van de Kennedymars in Someren, pieken in het begin

Op zaterdag 2 juli 2022 om 20:00 is het dan eindelijk zo ver. Het startsein wordt gegeven en samen met 1750 andere wandelaars beginnen we aan de Kennedymars. Hoewel het wordt afgeraden om in een hoog tempo te starten is onze tactiek om vooral in het begin te pieken. Het doel is om zo lang mogelijk 1 kilometer binnen de 10 minuten te wandelen. Die tactiek lukt vrij aardig, want we beginnen zeer voortvarend aan onze eerste 30 kilometers. Mede door de andere wandelaars die ook in een rap tempo beginnen.

Geweldige sfeer

Wat vooral motiverend werkt is de support langs de route. De mensen langs de kant maken er echt een feestje van. Jong en oud zitten en staan langs de route, hebben muziek op, moedigen de wandelaars aan en delen water en iets te eten uit. Het geeft je als wandelaar echt een enorme boost. Het voelt enorm goed wanneer je door een ‘erehaag’ wandelt en vreemden je allerlei bemoedigende woorden toespreken. Vooral in Someren, Asten, Ommel, Vlierden en Deurne hebben we echt genoten van de support die we kregen. Dit zorgde ook voor een vliegende start.

De eerste problemen

Wanneer we Helmond bereiken beginnen de eerste problemen. Ik voel dat de eerste blaren op mijn voeten ontstaan. De support langs de kant wordt ook minder. Niet geheel gek, want het is inmiddels ook 2.30. In het centrum van Helmond zijn de festiviteiten net afgelopen, dus het is wat stilletjes geworden. Na zo’n 7 uur noteren we de 40 kilometer en zijn we dus al halverwege. Maar vanaf dit moment merken we dat we wat langzamer gaan wandelen. Ten opzichte van de eerste kilometer zijn we steeds 2 minuten langzamer per kilometer en nemen we iets meer tijd bij de posten.

Support van familie en vrienden

We hebben het punt bereikt waarop we die knop om moeten zetten en dat het mentale aspect belangrijk begint te worden. Op zo’n moment super fijn om die support te krijgen om je over dat dode spoor heen te krijgen. Via de app kunnen vrienden en familie je op de voet volgens met live tracking. We ontvangen regelmatig appjes met bemoedigende woorden. Mijn zus en haar man hebben speciaal de wekker gezet om ons aan te moedigen in Mierlo. Ze lopen een stuk met ons mee en dat geeft weer die energie die we op dat moment nodig hebben. Onze benen voelen steeds zwaarder aan en ik voel dat ik steeds meer blaren krijg. Nadat mijn zus en haar man weer naar huis gaan, krijg ik het echt zwaar. In mijn hoofd spookt de gedachte dat ik niet meer kan en geen zin meer heb. Ik zeg er niets over zodat ik mijn maat niet demotiveer. Gelukkig komt er in Lierop een andere vriend ons aanmoedigen en ook hij loopt een aantal kilometer met ons mee. Wederom is dat net die boost die ik nodig heb. Inmiddels is het weer licht geworden en krijgen we langs de kant ook meer support van mensen die langs de route hun ontbijt nuttigen. Een aantal andere mensen lijken de nacht te hebben doorgetrokken en zitten nog altijd aan het bier.

Man met de hamer

Inmiddels zijn we op kilometer 62 aanbeland. Ik heb enorme pijn aan mijn voeten en kan alleen nog maar aan een stoel denken. Het enige wat ik nog wil is zitten. Maar zodra je even zit merk je al heel snel dat je stijf begint te worden. Het opstarten is vervolgens ontzettend lastig en het duurt weer zo’n 5 minuten voordat ik weer enigszins in het ritme kom. Daarom is het beter om eigenlijk door te lopen, maar ik trek het simpelweg niet meer. Eigenlijk wil ik ermee stoppen, maar toch loop ik gewoon door. Gelukkig staan er al snel weer mensen ons op te wachten. De vrouw, het zoontje en de schoonfamilie van mijn maat staan langs de kant ons aan te moedigen. Ze verplaatsen zich zodat we ze om de zoveel kilometer weer tegenkomen. Er wordt op ons ingepraat dat we nu echt niet meer kunnen stoppen en dat we goed bezig zijn.

Blaren prikken bij de EHBO

Hoewel we eigenlijk niet meer zouden gaan zitten tijdens die laatste kilometer, wil ik bij de post op 70 kilometer echt even op het bankje plaatsnemen. Iemand van de EHBO merkt dat ik het moeilijk heb en vraagt of het nog prima gaat met me. Ik geef aan dat ik al een hele tijd op blaren loop, maar dat ik die laatste 10 kilometer nog wel ga redden. De man praat op me in en uiteindelijk laat ik toch maar even de blaren prikken. Mijn voeten blijken een veldslag te zijn en met drie man worden mijn blaren geprikt en een wond tussen mijn tenen behandeld. Vervolgens worden de pleisters geplakt en krijg ik watte tussen mijn tenen. Ik moet na de behandeling even op een stoel zitten. Ondertussen laat ook mijn medewandelaar zijn blaren prikken en zijn we in totaal even een uur bij de EHBO-post.

Laatste kilometers

Het bezoek aan de EHBO post heeft mij in ieder geval goed gedaan. Ik heb een stuk minder pijn aan mijn voeten, maar mijn benen voelen als betonblokken aan. De laatste kilometers zijn zwaar en de brandende zon maakt het niet makkelijker. Ik merk dat ik steeds vaker op mijn horloge kijk en zie dat we maar langzaam vooruit komen. Ondertussen worden we ingehaald door zoveel mensen die een stuk soepeler lijken te lopen. Geheel gek is dat overigens niet, want inmiddels zijn ook de wandelaars van Rondje Someren aangesloten. We zijn weer in Someren en moeten zo’n 5 kilometer over een lange hoofdweg wandelen waar maar geen einde aan lijkt te komen. Het is echt bikkelen op dit moment, maar één ding is zeker: we gaan het redden! Iets na 12.30 is de finish in zicht en hebben we de Kennedymars voltooid. We hebben zo’n 16,5 uur gelopen en dat is een hele nette tijd. Op dat moment schieten een boel zaken door mijn hoofd en krijg ik even een brok in de keel. Het voelt als een enorme persoonlijke overwinning. Nadat we onze medaille en bloemen in ontvangst nemen is het tijd om even te zitten. Er is een koud biertje voor ons geregeld en we proosten op de goede afloop. Op de vraag of we de Kennedymars in Someren ooit nog eens gaan lopen zeggen we beide direct nee. Maar we doen wel eens vaker gekke dingen, wie weet wat de toekomst nog gaat brengen?!