Reisverslag Bolivia #1: Aangekomen in Santa Cruz

Het is 4.00 wanneer de wekker gaat. Na een klein ontbijtje komen Noreen en Thijs ons oppikken met de auto. We laden onze backpacks in de auto en rijden richting Amsterdam. Ondanks een kleine file komen we ruim op tijd aan op de luchthaven en kunnen we nog rustig een koffie drinken bij Starbucks. Daarna kunnen we boarden en begint onze reis die ons allereerst naar Peru zal brengen. In het vliegtuig kijk ik gedurende de reis vijf films weg, waardoor de tijd voorbij vliegt. Tussendoor nog even genieten van een koud biertje en een glaasje cognac. Dat is het voordeel wanneer je met KLM vliegt. Voor we het weten zijn we al geland in Lima. Maar hier ontstaat de eerste verwarring.

In Amsterdam werd ons verteld dat we onze bagage in Lima van de band moesten halen en dit werd ook herhaald in het vliegtuig. Wij werden echter bij de douane teruggestuurd en naar de connection flights doorgestuurd. Bij de balie van onze volgende vlucht wordt ons verteld dat de backpacks mee zouden komen met onze vlucht. Toch even een Tweet sturen naar KLM en binnen een half uur ontvang ik al een reactie dat bij een internationale vlucht de bagage gewoon doorgelabeld is. Vreemd dat er dan twee keer het tegenovergestelde aan ons wordt doorgegeven.

Op het vliegveld in Lima moeten we vier uur wachten. Dus chillen we even op de oncomfortabele stoelen. Het is fijn als we het vliegtuig in mogen stappen en de laatste 2,5 uur in het vliegtuig moeten zitten. In ons vliegtuig zien we ook DJ Hardwell zitten, die één dezer dagen in Santa Cruz zal gaan draaien. Wanneer we geland zijn, blijken op het vliegveld van Santa Cruz vele fans zich hebben verzameld om Hardwell midden in de nacht een warm welkom te geven. Leuk om te zien. Wij proberen na de hectiek op het vliegveld een pinautomaat te zoeken om de eerste Bolivianos op zak te hebben. Helaas blijkt iedere pinautomaat leeg te zijn of onze passen niet te accepteren. Hierdoor moeten we een taxi aanhouden en betalen met Dollars. Ook al is het midden in de nacht, de chauffeur eist het dubbele aan geld dan dat we vooraf doorgekregen hadden. Maar het is 3.00 in de nacht, we zijn moe en willen naar ons hotel.

Nadat we ons hotel bereikt hebben ploffen we direct op bed en vallen in slaap.

Om 08.00 hebben we de wekker gezet en schuiven we aan bij ons eerste ontbijt. Boterhammen met kaas, ham of jam met ananas en papaya en de keuze tussen koffie of thee. Simpel, maar prima. Daarna lopen we de stad in om deze te verkennen. Veel research hebben we niet gedaan over Santa Cruz, maar in het centrum moet er altijd wel iets te zien zijn. Allereerst lopen we naar het Parque el Arenal. Onderweg naar dit plein komen we terecht op een markt waar ze naast kleren en eten ook levende dieren verkopen. Zo zien we naast de gebruikelijke kippen en kuikens ook puppies en kittens in veel te kleine hokjes zitten. Snel doorlopen dus, zulke dingen hoeven wij niet te zien.

Het Parque el Arenal zelf is niet erg spannend. Een groot plein, voornamelijk veel beton met een lagoon. Het water was niet bepaald schoon en alles oogt wat viezig. Toch spotten we hier de eerste mooie ‘wildlife’, een roodkuifkardinaal.

We lopen naar het centrale plein, het Plaza 24 de Septiembre. Hier kunnen we bij de Banco Los Andes onze eerste Bolivianos uit de muur krijgen. Het plein is levendig en vol groen. Kinderen spelen met de duiven, mensen chillen op de banken of spelen schaak, schoenpoetsers zijn druk in de weer en verschillende verkopers proberen een soort koffiedrankje te verkopen. Belangrijkste bezienswaardigheid rondom het plein is de kathedraal. Maar voordat we deze bezoeken gaan we eerst bij de Irish Pub een hapje eten en even proosten op het begin van onze vakantie. Wanneer we de kathedraal willen bezoeken, blijkt deze gesloten te zijn. Ook in Bolivia kennen ze dus een siësta. We bezoeken daarom een supermarkt waar we alvast eten en drinken inslaan voor de komende dagen en gaan even rustig chillen bij ons hostel.

Tegen de avond lopen we terug richting het centrale plein. In de Lonely Planet staat dat er enkele restaurants in de Bolivar straat gelegen zijn die de moeite waard zijn om te bezoeken. Wij besluiten om te eten bij República. Hier kunnen we kiezen uit enkele mooie gerechten met vlees en dus bestellen we allemaal een tournedos. De tournedos van Lianne en Thijs zijn lekker mals, maar van Noreen en mij behoorlijk doorbakken terwijl we allemaal om medium rare hadden gevraagd. Toch smaakt het niet verkeerd. Na het eten lopen we naar de overkant van de straat, waar de Brown Fox gelegen is. Dit is een biercafé waar er eigen gebrouwen biertjes gedronken kunnen worden. Uiteraard maak ik enkele foto’s en de eigenaar ziet me en spreekt me aan. Als ik vertel dat de foto’s voor mijn blog zijn wordt hij enthousiast. Hij zal alleen dit bericht vast niet gaan lezen. Het biertje smaakt prima, maar we merken al snel dat we moe zijn en gaan op tijd naar bed.

De volgende dag staat om 08.00 Nicholas Mcphee op de stoep van ons hostel. Vandaag gaan we namelijk beginnen aan onze eerste activiteit die we bij Nick’s Adventures hebben geboekt, de Lomas de Arena Tour. We krijgen echter te horen van Nick dat het enorm windig is en dat dit invloed zal hebben op onze trip. Met een busje rijden we richting het Parque Regional Lomas de Arena. Onderweg maken we een stop bij de Palmasola gevangenis. Deze gevangenis is een apart verhaal, want het complex blijkt eerder een ommuurd dorp te zijn. De bewakers staan buiten, binnen hebben de gevangenen winkels, de partners kunnen hier zelfs overnachten en er zijn zelfs poetsvrouwen. Om hier te zitten moet zelfs huur betaald worden. Er zijn wel eens toeristen opgepakt en in deze gevangenis gekomen omdat ze drugs bij zich hadden. Het lijkt mij geen pretje om tussen de zwaarste criminelen in deze gevangenis te moeten zitten. Het blijkt dus dat sommige films en series toch een beetje op waarheid berusten. We rijden verder en zijn net het drukke centrum van Santa Cruz uit wanneer we aankomen bij de ingang van het Parque Regional Lomas de Arena. Het is vanuit hier nog even rijden naar de zandduinen die we zullen bezoeken. In het beboste gebied worden vaak apen en luiaards gezien, maar helaas zien wij ze niet. Dan ineens doemt een enorme zandduin voor ons op. Bizar, dit landschap verwacht je niet wanneer je net enkele minuten uit een drukke stad rijdt. Wanneer we uitstappen blijkt het inderdaad enorm hard te waaien en worden we op de duinen compleet gezandstraald. Foto’s maken en filmen is haast onmogelijk. We beklimmen de ongeveer 50 meter hoge zandduinen en bekijken de omgeving. Normaal gesproken is er achter de duinen een lagoon, maar deze is op het moment dat wij er zijn opgedroogd. Hier lopen is ook gevaarlijk, want er zijn veel slangen tussen het groen. Toch word ik door Nick naar beneden gestuurd om even een foto te maken. De zandduin aflopen is geen probleem, maar deze te beklimmen blijkt een flinke uitdaging te zijn. Iets te fanatiek ga ik de duin weer op, maar halverwege ben ik zo uitgeput dat het haast zwart voor mijn ogen wordt.

Zodra ik weer boven ben en enigszins op adem ben beginnen we aan het avontuurlijke gedeelte van de tour. Met een speciaal sand board gaan we de zandduinen af glijden. We proberen het een aantal maal zittend en een aantal maal staand. Een leuke activiteit. We sluiten af met de heren tegen de dames waarbij de heren het onderspit delven. Hiermee sluiten we de tour af en keren we in de middag terug naar Santa Cruz.

Eerst stappen we onder de douche om al het zand weg te spoelen. Ook maken we onze tassen en camera’s grondig schoon, want overal is het zand terug te vinden. We lunchen opnieuw bij de Irish Pub en bezoeken hierna de Catedral de Santa Cruz die de dag ervoor nog gesloten was. Het interieur van de kerk is sober, al hangen er enkele schilderijen die meer aan The Walking Dead doen denken dat aan religie. Hierna beklimmen we ook de toren, maar het uitzicht op het ondergelegen plein is minder spectaculair dan verwacht. Wanneer we terugkeren in het hotel en we willen betalen, ontstaat een discussie over de betaling. Hoewel we zwart op wit hebben dat er voor de eerste dag, omdat we zo vroeg waren, geen extra kosten zouden worden gerekend, willen ze dat we het toch betalen voor die extra dag. De discussie duurt erg lang tot wij er op een gegeven moment klaar mee zijn en voor die extra dag betalen. Maar de discussie gaat zelfs ’s nachts door wanneer we aan het slapen zijn. Ineens klopt de jongen van de receptie aan onze deuren en staat de eigenaar van het hotel naast hem. Nogmaals krijgen wij te horen dat het allemaal onze fout is. We geven aan dat we inmiddels hebben betaald en dat we willen slapen. De boeking dat we hadden staan bij dit hostel annuleren we, hier komen we niet terug.

Houd Reizen & Reistips in de gaten voor het volgende verslag!