Een tijd terug las ik een artikel in het Eindhovens Dagblad waarin mensen hun herinnering aan de Muur konden insturen. De inzendingen zouden online worden gezet en daarnaast maakte je kans op een tripje naar Berlijn. Mijn herinneringen aan de Muur zijn vrij summier, omdat ik destijds net 4 jaar oud was. Daarom attendeerde ik mijn moeder hierop dat zij een verhaal moest insturen. Zij is immers geboren in de DDR en heeft er tot 1983 gewoond. Ze heeft in deze tijd het een en het ander meegemaakt van de gang van zaken van de DDR. Zowel de goede als de slechte zaken. Een mooie kans voor mijn moeder om iets in te sturen dus. Zelf besloot ik om ook een poging te wagen om iets in te sturen. Mijn liefde voor de Trabant is immers gevormd door onze bezoekjes aan de DDR, waar mijn oma destijds nog woonde. Ik schreef het volgende stukje:
Een Geldrops jongetje van nog geen 4 jaar oud staat achter in de auto. Hij staat, want hij is met zijn familie op weg naar de DDR. Bezoekjes aan dat land zijn een enorm feest voor dit klein ventje. Hij is namelijk een enorme autofreak. Dat maakt DDR enorm speciaal, want de auto’s die daar rijden zie je niet zoveel in Nederland. In de DDR woont de oma van het jongetje, in een mooi en groot huis in Dresden. In het straatbeeld zijn puur de Oostblok auto’s zoals de Trabant, Wartburg, Barkas, Saporoshez, Lada, Skoda en Moskwitsch te zien. Dit maakt diepe indruk en van iedere auto moet de moeder van het jongetje een foto maken. “Als ik later groot ben, wil ik ook een Trabant”, vertelt het jongetje regelmatig aan zijn ouders en vrienden op school. Inmiddels bestaat de DDR al 25 jaar niet meer. Het jochie van toen is inmiddels 29 jaar oud. In 2008 kwam zijn grote droom uit. Hij kocht een hemelsblauwe Trabant 601. Dat jongetje van toen en nu trotse Trabant bezitter, ben ik.
Met dit stukje verwachtte in eigenlijk heel weinig, totdat ik ineens tijdens mijn verblijf in Costa Rica een mailtje binnen zag komen van Wegener Media. Mijn verhaal was genomineerd en ze wilden graag informatie ontvangen voor me. Daarnaast kreeg ik de vraag of ik me op 4 november 2014 wilde melden bij de Duitse ambassade in Den Haag. Omdat ik tot 10 november nog in Costa Rica zou verblijven, vroeg ik of mijn moeder erheen mocht. Dat was geen probleem en dus ging zij met mijn verhaal en enkele foto’s naar Den Haag. Samen met enkele andere genomineerden mochten zij het verhaal vertellen, kreeg iedereen een reis naar Berlijn en omdat mijn verhaal de beste was kreeg ik nog enkele extra kado’s. Voor het eerst in mijn leven won ik daarmee dus iets groots en natuurlijk heel mooi dat het uitgerekend een reis was naar de leukste stad in Europa. We moesten echter direct een datum prikken voor onze trip en dit werd 22 november 2014. Via effeweg.nl krijgen we de Berlijn Tour met als thema de ‘Val van de Muur’.
Met de bus naar Berlijn
Op 22 november was het dus zover; mijn gewonnen trip naar Berlijn samen met mijn vriendin. Om 9.00 zouden we in Eindhoven worden opgepikt bij de Tongelreep. Wat we al reeds hadden verwacht, was dat we veruit de jongste waren van het gezelschap. Voor ons een redelijke aanpassing, aangezien wij meestal in één ruk doorrijden naar Berlijn. Nu hadden we enkele stops waardoor we pas in de avond aankwamen bij ons gereserveerde restaurant in Berlijn. Er was voor de gehele groep gereserveerd bij een Italiaan en hier konden we een samengesteld 3 gangen diner kiezen. Ergens natuurlijk jammer, omdat er in Duitsland enorm veel lekkere restaurants zijn en het eten in Duitsland fantastisch is. Ik noem bijvoorbeeld spätzle, reibekuchen, flammkuchen en vooral tijdens de kerstperiode eend met rode kool. Maar we mogen niet klagen omdat het voor ons natuurlijk volledig gratis was. Na het eten werden we bij ons hotel afgezet; Ibis bij de Messe.
Nadat we ons hadden ingecheckt en onze spullen in onze kamer hadden gebracht wilden we direct naar de Potsdamer Platz omdat hier de enige kerstmarkt zou zijn die op deze dag open zou zijn. Dus met de U-Bahn naar de Potsdamer Platz. We hadden gelezen dat de kerstmarkt zou sluiten om 22.00 en iets na 22.00 kwamen we pas aan. Gelukkig stonden er nog mensen en waren de kraampjes open. Uiteraard snel een Glühwein bestellen en even genieten. Het bleek dat we deze markt geen Weihnachtsmarkt mochten noemen, maar een Wintermarkt. Het is namelijk traditie in Duitsland dat de kerstmarkt open gaan na Totessonntag, waar de Duitsers alle overleden mensen herdenken. Dit was pas de volgende dag. Als de markt de naam Wintermarkt draagt, mag het wel open zijn. Maar naast enkele kraampjes waar Glühwein gedronken kon worden, was er nog veel dicht. Er was wel een Oostenrijkse hut waar mensen op de banken stonden te dansen op Schlagermuziek, maar buiten stond een lange wachtrij waardoor wij dus niet naar binnen konden. Na 2 glaasjes Glühwein gingen we met de U-Bahn weer terug naar het hotel.
Nieuwe hotspots ontdekken in Berlijn en The Wyld
De volgende ochtend gingen we na het ontbijt met de bus een Nederlandse gids die al jaren in Berlijn woont. Met hem bezochten we het Olympisch Stadion, podium van de Olympische spelen in 1936 en thuishaven van Hertha BSC. Vervolgens bezochten we het geallieerde museum waar we een half uur konden ronddwalen. Bij dit museum staat het originele huisje van Checkpoint Charlie. Ook bezochten we nog het gesloten vliegveld Tempelhof. Hierna werden we bij de Berliner Dom afgezet en konden we de rest van de middag zelf invullen, maar kregen we wel kaartjes voor het DDR Museum. Om de drukte van de bussen te ontlopen, gingen we eerst een hapje eten in het DDR restaurant, wat naast het museum gelegen is. Hier aten we een Berliner currywurst en Grillette wat uiteraard prima smaakt. Het museum is ten opzichte van ons laatste bezoek in 2009 weinig verandert, maar er is wel een extra ruimte ingericht. Het DDR-museum blijft een leuk, leerzaam en interactief museum. Erg leerzaam om meer over de DDR te weten te komen. Omdat we het museum al eens eerder hebben bezocht besloten we om naar de Brandenburger Tor te lopen en via het Holocaust monument weer terug naar de bus. Om 16.30 hadden we namelijk al ons avondeten omdat we om 20.00 naar het Friedrichstadt Palast zouden gaan voor de show The Wyld.
The Wyld is een show waar wordt gedanst en gezongen maar met name acrobatische trucjes worden uitgevoerd. Erg spectaculair om te zien. Er zijn ook honden die trucjes doen en het podium beweegt met de show mee. Een verhaal is er eigenlijk niet echt van te maken.
De Muur, boottocht en ons eigen plan trekken
Op onze tweede dag haalden we met de bus een correspondent van Wegener Media op. Ten tijde van de val van de Muur was hij regelmatig in Berlijn en schreef hij stukken voor de krant. Tijdens de val van de Muur was hij echter niet in Berlijn. Men dacht dat het nog jaren zou duren alvorens de Muur zou vallen. Hij werd dus allereerst naar Praag gestuurd, waar de mensen bij de Duitse ambassade zich gingen verzamelen. Op het moment dat Günther Schabowski de grenzen open verklaarde, was de correspondent thuis in Nederland en pas de volgende ochtend kon hij terug naar Berlijn. Met hem zouden we terug gaan naar 1989.
Allereerst reden we over de Karl-Marx Allee, ten tijde van de DDR nog bekend als de Stalinallee. Hier werden de parades gehouden waar Erich Honecker bij aanwezig was en waar de DDR haar 40 jarige bestaand vierde. Daarna maakten we een stop bij de Bernauer Strasse. Hier liep de Muur en slaagden vele ontsnappingspogingen, maar ook overleden hier 10 mensen bij een poging. Hier stonden huizen waar mensen via de ramen konden ontsnappen. De huizen werden eerst dichtgemetseld, later in 1963 afgebroken. In 1985 werd de Versöhnungskirche opgeblazen die ook dicht bij de Muur stond. In 1999 werd het deel Muur wat hier nog stond uitgeroepen tot een gedenkteken. Ook zijn er gedenkplaten te zien van de overleden mensen en is er nog een deel van de Versöhnungskirche en de Toteszonde van de Muur te zien. Tijdens de viering van de val van de Muur was Angela Merkel nog bij de Bernauer Strasse en werden roze gestopt tussen de resten Muur.
We vervolgden onze tocht naar Checkpoint Charlie, een bekende bezienswaardigheid natuurlijk. Het originele huisje van deze grensovergang hadden we een dag eerder al gezien. Tegenwoordig is er ook een openlucht museum tegenover Checkpoint Charlie, waar met foto’s en verhalen meer wordt verteld over deze plek. Helaas hadden we hier maar en half uur de tijd om rond te lopen, eigenlijk te weinig tijd om ook omringende bezienswaardigheden te bekijken zoals het Trabi Museum en de Asisi Panometer.
Om 12.00 was er een boottocht over de Spree geboekt waar we natuurlijk tijdig aanwezig moesten zijn. Samen met een andere groep van Effeweg.nl begonnen we aan onze tour. Omdat de boot een glazen dak had, het koud was buiten en er zoveel mensen op de boot zaten, besloegen de ramen volledig waardoor we nauwelijks naar buiten konden kijken. Hierdoor was het lastig om de bezienswaardigheden te zien waar we langs voeren. De tocht duurde ruim 1,5 uur, maar echt de moeite waard was deze tocht niet. Omdat we bij East Side Galery weer werden opgepikt door de chauffeur en we vervolgens bij de Alexanderplatz weer zouden worden afgezet, besloten we om ons eigen plan te trekken. Bizar overigens dat we bij een tocht dat in het teken staat van de Muur, niet even stoppen bij de East Side Galery. Zelf besloten we om via de lijn van de Muur terug te lopen richting Checkpoint Charlie. Hier wilden we het Trabi Museum en Asisi Panometer alsnog bezoeken. Het Trabi Museum is recent nog geopend en hoewel het klein en knus is, is er volop te zien. Er staan enkele Trabi’s en veel DDR-spullen in vitrines. In een aparte ruimte kun je een documentaire over de Trabant bekijken en je mag in alle rust in een Trabant zitten. Voor toeristen een prachtige mogelijkheid om kennis te maken met de Trabant. Trek ongeveer een klein uurtje uit om het museum te bezoeken. Tegenover het Trabi Museum staat het tijdelijke pand van het Asisi Panometer. Hier wordt door middel van een groot doek en geluids- en lichteffecten terug in de tijd gegaan en kunnen bezoekers de sfeer proeven van het thema. Het Asisi Panometer bestaat al in Dresden en Leipzig en gaat in Duitsland nog een 4e vestiging openen. Ook zal er een vestiging worden geopend in Frankrijk. Het thema in Berlijn was de Muur voor 1989. Het doek is levensecht en vanuit het westen kijk je naar het Oosten. Geluidsfragmenten van Walter Ulbricht, John F. Kennedy, Willy Brandt en Erick Honecker versterken het sfeertje en geven je een kijkje in het verleden. Dit kan met recht indrukwekkend worden genoemd en ik kan het iedereen aanraden om het Panometer te bezoeken. Tegenover Checkpoint Charlie is overigens het tijdelijke plek van deze voorstelling; er wordt nog gezocht naar een definitieve locatie.
Via Unter den Linden liepen we terug naar de Alexanderplatz waar we weer zouden worden opgepikt door de bus. We hadden nog even tijd om rond te dwalen over de kerstmarkt die vanaf deze dag echt open was, maar we zouden in de avond nog even terugkomen voor een kop Glühwein. Eerst gingen we eten bij een restaurant dichtbij de Alexanderplatz. Ook hier weer een 3 gangen diner met beperkte keuzes. Na het eten nog even struinen over de kerstmarkt en vervolgens liepen we naar de Reichstag, welke we in voorgaande trips naar Berlijn nog niet hadden bezocht. Met een koptelefoon waar we wat extra uitleg krijgen liepen we langzaam in de koepel van de Reichstag. Door de kou waren echter ook hier de ramen redelijk beslagen en was het uitzicht naar buiten niet al te best. Maar een bezoek aan de Reichstag was zeker de moeite waard. Vergeet niet om van te voren te reserveren, want anders kom je er niet in.
Terug naar huis
Dinsdag zouden we na het ontbijt weer terug naar huis rijden. De trip ging gelukkig voorspoedig en we waren bijtijds weer terug in Nederland.
