Er zijn talloze gebouwen, monumenten en plekken die in de loop der jaren zijn verdwenen. Ze zijn ingestort, gesloopt, verbouwd of simpelweg verdwenen. Soms is het jammer dat deze plekken er niet meer zijn. Op Reizen & Reistips duik ik af en toe in het verhaal achter zo’n verdwenen hotspot. In deze editie: het autokerkhof in Châtillon.
Ruim zestig jaar lang stonden er in de Belgische Ardennen, vlak bij het plaatsje Châtillon, talloze klassieke auto’s weg te roesten. Denk aan modellen als de Opel Rekord, Opel Kapitän, Volkswagen Kever, Simca’s, Vauxhalls en Plymouths. Volgens verhalen waren deze auto’s ooit eigendom van Amerikaanse soldaten die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in deze regio gestationeerd waren.
Eigenaar van het stuk bos was meneer Constant. Zijn vader kocht in de jaren ’60 de voertuigen op van militairen van een nabijgelegen NAVO-basis. Omdat de kosten voor verscheping naar Amerika voor rekening van de soldaten zelf waren, lieten velen hun auto achter. Zo ontstond er een indrukwekkende verzameling voertuigen die rij aan rij in het bos en aangrenzende weilanden werden geparkeerd. Uiteindelijk ontstonden er drie locaties met in totaal zo’n 500 auto’s. Ook mensen uit de omgeving plaatsten er later hun oude voertuigen bij, waardoor de collectie steeds verder groeide.
Populaire urbex locatie is verdwenen
Nadat Jean van Cleemput een reportage over het autokerkhof had gemaakt voor de Belgische televisie, groeide de interesse snel. Steeds meer urban explorers en fotografen bezochten de plek. Het autokerkhof werd een soort bedevaartsoord voor liefhebbers van verval en nostalgie.
De toenmalige burgemeester, Alain Rongvaux, was echter niet blij met alle aandacht. Hij besloot dat deze mythische plek moest verdwijnen. Per 1 januari 2011 moesten alle wrakken zijn verwijderd. Voor elk voertuig dat nog op het terrein zou staan, zou meneer Constant een boete van €250 ontvangen.
Het autokerkhof is inmiddels volledig opgeruimd. We moeten het doen met de foto’s en opnames die ooit zijn gemaakt. Zonde, want die beelden laten zien dat dit een werkelijk magische plek is geweest. Bekijk hier meer urbex locaties die ik heb bezocht.
Foto’s met dank aan Theo van Vliet (aktiefbeeld.nl)
