Onze reis door Sri Lanka zit er bijna op als we in Hikkaduwa aankomen. We hebben veel kanten van het land gezien samen met een privé chauffeur. De oude koningsstad Anuradhapura, fietsen tussen de tempels van Polonnaruwa, de drukke hoofdstad van Kandy, het theegebied van Nuwara Eliya, het Nederlands getinte Galle en het Afrikaans-achtige Yala Park. We hebben in ons laatste hotel afscheid genomen van onze chauffeur. Drie dagen rond het zwembad van ons hotel hangen zien we niet zitten, dus besluiten we om nog twee kleine tripjes te regelen.
Zo maken we een boottochtje waarbij we een viskwekerij bekijken en een op een eilandje een klooster bezoeken. Een zeer enthousiaste monnik leidt ons graag rond op het kleine eilandje. Daarna bezoeken we in Bentota het Kosgoda Sea Turtle Conservation Project. Dit is een non-profit instelling dat bestaat uit een samenwerking van vrijwilligers en de lokale bevolking. Sri Lanka kent een droevige geschiedenis met stropers en schildpadden. De populatie is ernstig gedaald in enkele jaren. Om de schildpaddenpopulatie weer op te krikken en de dieren te helpen, werd in 1988 het ‘Turtle Project’ in leven geroepen. Sindsdien heeft de organisatie al meer dan 500.000 schildpadden kunnen uitzetten in zee. In de middag bezoeken we ook nog een maanstenenmijn. Maar de tour die we hier krijgen is zo verschrikkelijk, dat we al heel snel weg willen. De mannen proberen wanhopig allerlei stenen en sieraden aan ons te verkopen, tot aan het vervelende toe. Tot slot bezoeken we ook nog het indrukwekkende tsunami museum waar we heftige foto’s, krantenartikelen en tekeningen zien.
De volgende dag willen we zelf wat ondernemen. Het lijkt ons een leuk idee om een fiets te huren en de omgeving te verkennen. Zodoende zoeken we een winkel dat fietsen verhuurd. Niet ver van ons hotel vinden zien we een winkel met een bordje ‘Rent a bike’. We vragen de man of hij twee fietsen heeft voor ons. Ja dat heeft hij, maar het probleem is dat ze thuis staan. Hij roept twee mannen in zijn winkeltje en stap met één van de mannen in een tuk-tuk. De andere man neemt zijn winkeltje over. Hij biedt ons twee plastic krukjes aan en wij kunnen even wachten tot de eigenaar weer terug is. Na een kwartiertje zijn de twee mannen terug op twee oude barrels. De banden zijn slap, dus er wordt nog vluchtig gezocht naar een fietspomp. Wanneer ook dit probleem is verholpen, kunnen we aanfietsen. Lachend zwaaien de mannen ons uit.
Via het centrum van Hikkaduwa fietsen we het binnenland in, waarmee we het drukke verkeer achter ons laten. We fietsen nu in een fraaie, groene omgeving. De mensen die we onderweg tegenkomen zwaaien allen naar ons en roepen ‘Hello’. Omdat wij inmiddels enkele woordjes hebben opgepikt tijdens de reis zeggen wij tegen iedereen ‘Ayubowan’ terug. Hoe verder we fietsen, hoe rustiger het wordt. De zon doet zijn ding en omdat de zadels van de fietsen verre van comfortabel zitten, besluiten we om bij een meertje even te pauzeren. Toevallig is er een feestje gaande in de buurt. Vrouwen dragen allemaal gekleurde jurken, terwijl de mannen allemaal een nette blouse aan hebben. Zelfs de kinderen zien er tiptop uit. Wanneer de muziek begint, besluiten we een kijkje te nemen op gepaste afstand. Het blijkt dat er een bruiloft aan de gang is en de bruid en bruidegom zijn zojuist gearriveerd. Nieuwsgierig kijken we vanaf een afstandje mee. Enkele dames nodigen ons uit om bij hen te staan en we krijgen ook een drankje aangeboden. Zo kunnen we de ceremonie goed volgen, maar we houden ons uiteraard behoorlijk op de achtergrond.
Het gaat er in Sri Lanka heel anders aan toe dan we gewend zijn. De bruidegom zweet peentjes en veegt met een zakdoekje continu het zweet van zijn voorhoofd. De bruid lijkt er weinig zin in te hebben en kijkt ook verre van gelukkig. Je zou haast medelijden met haar krijgen. Wie weet wil ze ook helemaal niet trouwen? Gelukkig blijkt ze toch een beetje te kunnen lachen wanneer ze haar man een banaan moet voeren. Ook hij geeft haar een hap van de banaan. Hierna eten ze ook samen een rijstwafel, drinken ze water uit een kommetje en gooien ze samen allerlei bladeren op de grond. De mensen om ons heen vertellen dat de bladeren voor de voorvaderen zijn. Helemaal begrijpen doen we alle rituelen niet. De bruid krijgt van de bruidegom ook nog een gouden ketting om. Wanneer ze elkaar genoeg eten en drinken hebben gegeven en de mensen het bruidspaar gaan feliciteren, besluiten wij om het feest te verlaten. Wij bedanken de mensen die ons hebben uitgenodigd en stappen we onze fietsen op. Zo kunnen we ook nog zeggen dat we op een bruiloft in Sri Lanka zijn geweest. Een bijzondere aangelegenheid.
Nog geen reacties