Afgelopen week heb ik samen met mijn vriendin en haar familie Frankrijk bezocht. De reden voor ons bezoek aan Frankrijk was om het huis van de oom van mijn vriendin op te knappen. Zij hebben in La Boutique, een klein dorpje gelegen in de buurt van Le Bugue, een tweede huis en dit huis heeft een flinke opknapbeurt nodig. Afgelopen jaar hadden we al plannen om naar Frankrijk te gaan met z’n allen, maar vanwege alle werkzaamheden en gedoe rondom mijn werk is het er niet van gekomen. We stelden het voor een jaar uit en vorige week was het dan zover. Voor het eerst sinds begin jaren 90, toen ik Disney Land Parijs bezocht, zou ik weer voet zetten op Franse bodem.
La Boutique
Op zwarte zaterdag zijn we vertrokken naar Frankrijk. Van files hadden we eigenlijk helemaal geen last, ondanks dat we midden door Parijs reden. Het was redelijk druk op de weg, maar het reed allemaal door. Bij de parkeerplaatsen was het wel enorm druk. Veel mensen met campers en een caravan waren uiteraard op weg naar de zon. Na Limoges stonden we even stil, maar verder mochten we absoluut niet klagen. Gelukkig konden we ook de afslag nemen na Brive-de-Gaillarde en reden we het laatste stuk binnendoor. Wat me al opviel op de snelweg, is dat er nauwelijks iets te zien was op de snelweg; geen grote steden, weinig huizen. Dat was de laatste kilometers van onze rit niet anders. Mooie plattelandsomgeving, maar weinig dorpen en huizen. Dit had ik totaal niet verwacht. Na een rit van zo’n 12 uur arriveerden we bij het huis in La Boutique, waar de anderen inmiddels reeds gearriveerd waren. Enkelen waren zelfs al flink aan het klussen. In de enorme tuin rondom het huis stond ook al een tent voor ons opgezet en hoefden we alleen maar onze matras op te blazen en onze spullen in de tent te zetten. Hartstikke fijn na zo’n lange rit. Na het eten dronken we nog een wijntje en een biertje en gingen we vervolgens vroeg te bed. Zo waren we fit voor de volgende dag, want er moest enorm veel gebeuren.
Het huis is een typisch Frans huisje, zoals je deze ziet in vele dorpjes. Wat oud en niet meer van alle gemakken voorzien. Zo douchten de bewoners als geruime tijd in de tuin onder een zelfgemaakte douche en was er geen water. Er waren nauwelijks electrapunten en de vloer van de woonkamer stond op instorten. Ook zorgden vleermuizen ervoor dat slapen op de eerste etage niet erg prettig was. Aan ons was de taak om het huis weer wat bewoonbaarder te maken. Hoewel ik absoluut niet handig ben en van klussen houd, kon ik wel meehelpen. Nu we zelf ook al ruim twee jaar bezig zijn aan ons eigen huis, heb ik inmiddels wel het een en ander geleerd. Samen met de vader van mijn vriendin ben ik daarom aan de slag gegaan met de electra. De woonkamer hebben we voorzien van meer stopcontacten, die we ook hebben doorgelust naar de keuken. Oude stopcontactpunten hebben we verwijderd en vervangen voor nieuwe en veiligere dozen. Dit lijk weinig werk, maar toch ben ik hier twee dagen mee bezig geweest. We moesten namelijk ook rekening houden dat de groepen het wel aan kunnen, want er zijn maar drie groepen beschikbaar en je merkt altijd dat je bepaalde zaken bent vergeten mee te nemen of te kopen bij de bouwmarkt. Gelukkig was de bouwmarkt niet heel ver weg, maar het assortiment is stukken minder zoals je in Nederland gewend bent. Maar na twee dagen was het electraplan in grote lijnen al gereed. Inmiddels waren de anderen al vergevorderd met de waterleidingen, wasmachineaansluiting en het storten van puin en zand voor de nieuwe vloer. Een flinke klus omdat alles per kruiwagen enkele meters moet worden versleept. De derde dag zijn we met z’n allen cement gaan maken en deze gaan storten in de woonkamer. In de brandende zon een hele opgave, maar aangezien we het op die dag echt af wilden hebben, is het tempo aardig opgeschroefd. In totaal zijn we 5 uur bezig geweest met 8 man sterk. Ieder had zijn taak en dit liep op rolletjes. Voordat het donker werd, was de vloert gestort en geëgaliseerd en konden we genieten van een welverdiende maal en een drankje.
Was het dan alleen maar klussen? Nee, zeker niet. Samen met mijn vriendin en haar moeder zijn we geregeld naar de supermarkt in Le Bugue gereden. Hiervoor moesten we een half uur rijden. Maar de weg naar Le Bugue was absoluut de moeite waard, zeker als je vroeg op pad bent. Zo zagen we enkele herten op de straat staan en naar ons staren, alvorens ze weer vlug de bossen insprongen. Ook zijn er vossen gespot, maar deze heb ik helaas niet gezien. De rustige omgeving zorgt er natuurlijk ook voor dat er veel dieren zijn. Zo zat er iedere nacht een uil boven onze tent, zagen we groene spechten wegvliegen en sliepen de vleermuizen in de oude schuur. Er was zelfs een grote slang gespot, maar dit was enkele maanden terug.
Danny. Heel indrukwekkend en prachtige foto’s. Gaan er zeker een keertje langs om het zelf met eigen ogen te gaan zien.
Absoluut geweldig verhaal en foto’s, dank je. Ik zou graag naar Frankrijk in de nabije toekomst
Dat komt vast goed als je villa’s in Frankrijk verhuurt 😉